دوست داشتن عضوی از بدن است!
درست است که همه فورا به فکر «قلب» می افتند ولی من میگویم که «دوست داشتن» دندان آدم است! دندان جلویی که هنگام لبخند برق میزند...!
حالا تصور کنید روزی را که «دوست داشتن» آدم درد میکند! آرام و قرار را از آدم میگیرد! غذا از گلویت پایین نمی رود.
شب ها را تا صبح به گریه می نشینی...!
آنقدر مقاومت میکنی تا یک روز میبینی راهی نداری جز اینکه دندان «دوست داشتن»ات را بکشی و بیندازی دور!
حالا دندان «دوست داشتن»ات را که کشیده باشی
حالت خوب است
راحت میخوابی
راحت غذا میخوری
و شب ها دیگر گریه ات نمیگیرد
ولی همیشه جای خالی اش هست
حتی وقتی از ته دل میخندی...!
:)
دیل کارنگی...فرازی از کتاب «طلایی کوچک»
