امید،آخرین تلاش ذهن برای بقای خودشه
اگه امروز کم بیاریم و نتونیم ادامه بدیم، ذهن برای حفظ خودش مفهومی بنام امید رو ارائه میده.
و زمان با جدیت گذشته و رنج های عمیق رو کمرنگ و محو میکنه...
بعد از تحمل یک دوره رنج ذهن با کوچکترین حادثه ی مثبت خوشحالی عمیقی رو توی وجودمون تزریق میکنه و امید برامون ملموس میشه...
در واقع خود آدما گاهی برای خودشون در حد خدا ، خدا میشن و خودشون رو از ناکامی ها نجات میدن ...
