قرار است نوشتن مرا تسلی بخشد.
قرار است به من شجاعت مواجهه با زندگی را بدهد.
قرار است ذهنم را فارغ کنم از دستور زبان و املا و اجازه دهم کلمات، خود راه خویش را در میان نوشته ها بیابند.
میخواهم چنگی بزنم بر افکارم، بر ناخودآگاهم، بر زندگیم.
قرار است رنج هایم شکل کلمه به خود گیرند تا قدمی به درک ماهیت این موجود ناشناخته همیشه همراه، غم نزدیک شوم.
