هفته پیش بد که برای اولین با مصطفی مستور اشنا شدم و کتاب ایشون رو داشتم می خوندم به نظرم داستان با شخصیت پردازی عالی پی رنگی در حد شاهکار مانند داستان های کاراگاهی و همین طور ایجاد احساسی مانند کمدی سیاه و با نوشتن روند اصلی داستان با ، اگر ها.
که تقریبا بزرگترین سوال هر انسانی است اگر ان روز انجا نمی رفتم اگر جنگ اتفاق نمی افتاد و اگر و اگر...
این کتاب با پایانی شاهکار من را تا حد زیادی من را به داستان های ایرانی برگرداند اخرین کتاب ایرانی ای که خوانده بودم کتاب ملکوت بود که ان هم شاهکار بود اما یک سالی بود که کتاب ایرانی نخوانده بودم به این دلیل که به اصطلاح مرغ همسایه غازه
اما روند کتاب و پیام ان جذاب بود مانند این که با دل و جان به پیام ان را درک کرده و به ان باور صد درصدی پیدا کردم کل داستان را می توان در یک جمله خلاصه کرد اما ما این جمله را صد ها بار شنیدیم که جنگ بد است اما با این کتاب این جمله را لمس کردم با قلبم لمس کردم
بعد از کتاب شما که غریبه نیستید و بوف کور و ملکوت بهترین کتاب ایرانی ای بود که خواندم و من را دوباره به داستان های ایرانی برگرداند با تشکر از مصطفی مستور
