«از شنبه شروع میکنم.»
این جملهای است که احتمالاً بارها به خودتان گفتهاید، اما آن شنبهی موعود هیچوقت نرسیده است. ساعتها در اینستاگرام چرخیدهاید، ظرفها را شستهاید یا حتی ایمیلهای بی اهمیت را چک کردهاید، فقط برای اینکه آن «کار اصلی» را انجام ندهید.
اگر فکر میکنید آدم تنبلی هستید، اجازه دهید همین ابتدا یک خبر خوب به شما بدهم: شما تنبل نیستید! اهمالکاری ربطی به مدیریت زمان ندارد؛ بلکه یک چالش کاملاً احساسی است. در این مقاله میخواهیم نقاب از چهره این غول خسته برداریم و ببینیم درمان قطعی اهمالکاری چگونه انجام می شود و چطور میتوانیم یک بار برای همیشه با آن خداحافظی کنیم.
واقعیت این است که اهمالکاری، مکانیسم دفاعی مغز ما در برابر «استرس» یا «ترس» است. وقتی یک کار برای ما بزرگ، مبهم یا ترسناک به نظر میرسد، مغز ما آن را به عنوان یک «تهدید» شناسایی میکند. نتیجه؟ مغز فرمان میدهد که به سمت یک پناهگاه امن (مثل گوشی موبایل یا خوابیدن) فرار کنیم تا کمی دوپامین سریع بگیریم و آن حس بد را فراموش کنیم.
اما مشکل اینجاست که آن حس بد، بعد از نیم ساعت با شدتی چند برابر (به شکل عذاب وجدان) برمیگردد.
برای اینکه از این چرخه خارج شوید، نیاز به راهکارهایی دارید که مستقیماً با سیستم پاداش مغز شما صحبت کنند:
۱. قانون ۵ دقیقه (فقط شروع کن!)
سختترین بخش هر کار، شروع کردن آن است. به خودتان بگویید: «من فقط ۵ دقیقه روی این پروژه وقت میگذارم و بعدش اجازه دارم رهایش کنم.» معمولاً وقتی سدِ شروع کردن را می شکنید، مغز تمایل دارد کار را تا انتها ادامه دهد. این همان جادوی شروع کوچک است.
۲. وظایف را به لقمههای کوچک تبدیل کنید
مغز از کارهای بزرگ میترسد. به جای اینکه بنویسید «نوشتن مقاله»، بنویسید «انتخاب تیتر مقاله». وقتی کار کوچک باشد، ترسِ از شکست از بین میرود و شما به راحتی اولین قدم را برمیدارید.
۳. خودتان را ببخشید (بله، به همین سادگی!)
تحقیقات نشان می دهند افرادی که بابت اهمالکاریهای قبلی، خودشان را میبخشند، در آینده کمتر دچار این مشکل میشوند. سرزنش کردن خود، استرس را زیاد میکند و استرسِ بیشتر یعنی اهمالکاریِ بیشتر. پس یک نفس عمیق بکشید و از همین لحظه دوباره شروع کنید.
۴. محیط را پاکسازی کنید
تمرکز یک عضله است که زود خسته میشود. اگر گوشی موبایل در دیدرس شما باشد، بخشی از انرژی مغز صرفِ «مقاومت در برابر چک نکردن آن» میشود. گوشی را در اتاق دیگری بگذارید و میز کارتان را خلوت کنید تا اصطکاک شروع کار کم شود.
۵. به «چرا»ی پشت کار فکر کنید
به جای اینکه به «سختیِ مسیر» فکر کنید، به «لذتِ پایان» فکر کنید. از خودتان بپرسید: «انجام دادن این کار چه باری از روی دوش من برمیدارد؟» وصل شدن به معنای کار، به شما انگیزه درونی میدهد.
حقیقت این است که همه ما این تکنیکها را کم و بیش میدانیم، اما چرا باز هم در تله میافتیم؟
چون اهمالکاری معمولاً ریشه در مسائل عمیقتری مثل کمالگرایی افراطی، ترس از قضاوت شدن یا عدم اعتماد به نفس دارد. اینجا همان نقطهای است که دانشِ صرف، جای خود را به تغییر رفتار میدهد.
من در جلسات کوچینگ فردی، به شما کمک میکنم تا دقیقاً بفهمید موتور اهمالکاری شما با چه سوختی روشن میشود. ما با هم ریشههای روانی این توقفها را پیدا میکنیم و یک سیستم اختصاصی برای سبک زندگی شما طراحی میکنیم تا دیگر نیازی به زور زدن برای شروع کارها نداشته باشید.
من نسترن فردوسی هستم، لایف کوچ و همراه شما در مسیر تحول فردی.
اگر احساس میکنید پتانسیلهای شما پشت سدِ اهمالکاری حبس شده است، زمان آن رسیده که یک همراه حرفهای در کنار خود داشته باشید تا با هم این سد را بشکنیم.
شما معمولاً چه کارهایی را عقب میاندازید؟ در بخش نظرات برایم بنویسید تا با هم دربارهاش صحبت کنیم.
