زمانی که نمی توانم ساده ترین مسائل را به اطرافیانم یاد بدهم درد دارد.
کودک شما تحت مراقبت شماست و اگر از چیزی احساس ناخوشایندی دارد شما مسئول برطرف کردن آن احساس هستید.
اگر کسی در هر سنی به هر طریقی با کودک شما ارتباط درست فیزیکی ندارد باید به آن شخص تذکر و نشان بدهید احساسات کودکان برای شما اهمیت بسیار بالایی دارد. در عین حال باید به کودکان حریم بدنی و لمس خوب و بد را آموزش بدهید.
در زندگی بیست و خورده ای ساله ام چیزهایی که در این باره دیده ام برای من غیر قابل تحمل بوده است. برایتان یکی از این نمونه ها را بدون اشاره مستقیم به اطرافیانم تعریف میکنم. دختر هفت ساله ای که از بدو تولد توسط مرد های فامیل به جز پدر در شرایط لمس بد مثل بوسه بر گونه یا بغل کردن با وجود ناراحتی کودک و مادر قرار گرفته و من شاهد این موارد بوده ام. نمی توانم بگویم این رفتار مردان فامیل کاملا عمدی یا غیر عمدی بوده است اما از یک چیز مطمئن هستم؛ نارضایتی دختر و والدین. من در این باره با مادر دختر صحبت کردم و اطمینان حاصل کردم که او نیز از این شرایط ناراضی است و زمانی که درخواست کردم قاطعانه به افراد تذکر بدهد حرفی زد که چشمانم گرد شد : اشکالی نداره چی برم بگم آخه؟ بلاخره فامیل اند زشته!
حرف های من را تایید کرده بود و موافق بود اما نمی توانست روبروی آنها بایستد و بگوید : لطفا کاری که باعث ناراحتی دخترم می شود انجام ندهید. در آن لحظه نمی دانستم چه بگویم و مکالمه ما تمام شد اما همیشه در این فکر هستم که چطور می توانم تاثیری در این رویه داشته باشم. فکر می کنم یا به آن مردان رفتار درست یاد داده نشده و ذهن کوچکی دارند که گنجایش این مفاهیم را ندارد یا به عمد این رفتار را دارند که قطعا هر دو این موارد نتیجه یکسانی دارد. من احساسات آن دختر کوچک را می بینم و هر زمان بتوانم او را از آن شرایط با بهانه های مختلف بیرون میاورم اما یک خواهشی از شما که این متن را می خوانید دارم؛ لطفا و خواهشا مثل این مادر نترسید و هر حرفی که لازم است با احترام و قاطع بزنید و نگذارید کودک دلبندتان شرایط ناخوشایندی را تجربه کند که همیشه در ذهنش باقی بماند و مثل سایه در تمام زندگی همراهش باشد. اگر شما شهامت لازم را داشته باشید و به کودکتان نیز آموزش لازم را بدهید، تجاوز از جوامع کم رنگ می شود و به تدریج از بین می رود.
