توی رودروایسی یه شات نمیدونم شاید دو قلوپ، شراب خوردم، میدونم الکل با داروهام تداخل داره، میدونمم که انقد کاری نمیکنه، و البته که کلا دفعه دومم بود، دفعه قبل کمتر از این خوردم و بعدش دارو نخوردم از ترسم سیگار هم نکشیدم.
امشب هم دوتا سیگار کشیدم، هم داروهامو میخورم هم یه قرص خواب، میدونم بیدار میشم… فقط میخوام امیدوار باشم شاید بیدار نشدم.
اگر نشدم من علی رو نبخشیدم، بخاطر اینکه میتونست زودتر منو از این زندان آزاد کنه و نکرد، من امیرحسین رو نبخشیدم بخاطر اینکه برگشت و اون حرفارو در مورد پریسا و رابطهی عاشقانهاش زد بعد بی خداحافظی چت رو دو طرفه پاک کرد، و وقتی من خسته و داغون تو بغلش بودم و اعتماد کرده بودم بهش میخواست لباسمو باز کنه و من نمیفهمیدم خب چرا باید این اتفاق بیافته و وقتی گفتم نه دیگه جوابمو نداد و رفت .
من سعید رو نمیبخشم برای که هیچ وقت معلوم نشد تکلیفش چیه چجوری باید باهاش رفتار کرد، من کجا وایسادم اون کجا وایساده و …
ولی از سعید ممنونم که تا همینجا کمک کرد زنده بمونم، ازش ممنونم که توی قلبم گرما آورد، ازش ممنونم که یه بار دیگه بهم کمک کرد بفهمم میتونم عاشق بشم و دست و دلم بلرزه حتی اگر اون آدم ، آدم درستی برای من نباشه..
ممن زورمو برای زندگی زدم… نشد دیگه .. نشد
میدونم بیدار میشم. ولی خب اگر نشدم، این اینجا بمونه
