برای تویی که می‌ترسی شروع کنی :)

سلام به تویی که داری این نوشته رو میخونی :) هر کجای این سیاره عجیب و غریب که هستی امیدوارم حال دلت عالی باشه💚

من مهلام:)مهلا یعنی آرام و آهسته متولد ۱۳ام تیرماه سال ۱۳۸۱ و ۲۲سالمه🙃💛

دانشجوی رشته مهندسی کامپیوتر هستم و علاقمند به غرق شدن در دنیای تکنولوژی💚

نوشتن این پست اون هم به صورت فی البداهه و بدون فکر و برنامه ریزی قبلی عمیقا سخت بود :) چون من اصولا آدم کمال گرایی هستم و به طرز باور نکردنی ای توی تموم کارهام به ویژه نوشتن وسواس دارم مثلا همین الان که دو خط قبلی و خوندی و گذشتی من علیه خودم انقلاب کردم تا بتونم به جای کلمه "در" از کلمه "توی" استفاده کنم و اصطلاحا به جای نوشتن یه متن کتابی طور عامیانه بنویسم انگار من از خیلی سال قبل شاید از زمانی که اولین کتاب غیر درسی و دستم گرفتم و با شاهکاری به نام بی نوایان آشنا شدم خودم و نویسنده ای تصور کردم که به نوشتن نوشته های برق آسا شناخته شده جوری که ته ته دلم همیشه می‌خواستم متن هایی بنویسم که برای زندگی آدم های اطرافم روزنه ای از جنس نور باشن شاید به همین خاطر همیشه ته ذهنم استانداردهای سطح بالایی برای نوشته هام تعیین کردم و هرگز یا دست به نوشتن نزدم یا اگر نوشتم اونو از چشم باقی آدم ها پنهان کردم :) تا چند لحظه پیش که میخواستم این پست و بنویسم کلی افکار جورواجور توی ذهنم اومد مثلا این که راجع به چی میخوای بنویسی؟اصلا مگه نوشته های تو برای کسی اهمیت داره؟چرا فکر می‌کنی استعداد نوشتن داری؟اگه غلط املایی داشته باشی یا موضوعاتی که می‌نویسی پرت و پلا باشن چی؟اما نهایتا به این فکر کردم که بهتره به جای درجا زدن توی نقطه شروع بالاخره شروع کنم شاید نتونم متن خوب و مفیدی بنویسم اما دست کم با بزرگترین و مهم ترین چالش زندگیم مواجه شدم و همین برای من کافیه :)

پس سلام به تویی که مثل من عمری توی نقطه شروع مسیر مورد علاقت درجا زدی و همیشه به بهانه های مشابه برای شروع تردید داشتی و سلام به تویی که بعد از خوندن این دل نوشته تصمیم گرفتی دلتو به دریا بزنی و شروع کنی :) می‌خوام بهت بگم تهش هر چی بشه قشنگه پس به تهش فکر نکن و از مسیر مورد علاقت نهایت لذت و ببر :)

پ.ن:

تلاش کردم برای استفاده از " :) " وسواس به خرج ندم و هر کجا که لبخند به لبم اومد ازش استفاده کنم در نتیجه این متن و کاملا دلی براتون نوشتم امیدوارم به دردتون بخوره :)💚