دختر گلدانها

آقای مسروری مردی سی و سه ساله و تنها بود که از دو ماه قبل به نیوزلند مهاجرت کرده بود و در کشور غریب بی آنکه هیچ دوست و همدمی داشته باشد در آپارتمان بیست متریش زندگی آرام و ناچیزی داشت آنجا هم کاری نمیکرد و با پولهایی که پدرش به حسابش میزد زندگی را میگذراند یک گلدان سانسوریا که همسایه اش دم در گذاشته بود را برداشته بود و با عشق از آن مراقبت میکرد به نوعی تنها همدمش شده بود و با آن درد دل میکرد یکروز که از پیاده روی طولانیش به خانه رسید آن گلدان خالی بود و یک دختر بلند قد و سبز پوش روی کاناپه دراز کشیده بود آقای مسروری ترسید ولی قیافه دختر خیلی مهربان و بی آزار بود نزدیکش رفت و موهای زردش را نوازش کرد و ازش پرسید تو کی هستی؟ دختر جوان و زیبا که بوی موز میداد با انگشتش گلدان را نشان داد منظورش این بود که من همان گل سانسوریا بودم امروز با معجزه ای برای اینکه تو تنها نباشی به شکل آدم در آمدم که همدمت باشم آقای مسروری بسیار متعجب و سردرگم بود نمیدانست چه بگوید بوییکه از او می آمد هرگونه تخیل جسمی را مختل میکرد تنها به عنوان یک گل میتوانست به او نگاه کند و نه انسان و حرف زدن هم بلد نبود او یک اشاره به مرد کرد و لباسهایش همه سبز شدند و خستگی راه دراز از تنش بیرون رفت و باز میل قدم زدن در آن شهر زیبا را داشتند دست در دست هم با آن لباسهای سبز پیاده میگشتند و بستنی میخوردند و به ساحل رفتند و تنی به آب زدند و دختر گفت حالا میتوانم حرف بزنم صدایش هم سبز بود و بوی موز را به ذهن می آورد و مثل بچه ها حرف میزد

تو اهل کجایی؟

من اهل یه کشور خیلی دورم اونور اقیانوسها

آیا تو شاد هستی؟

باتو شاد شدم

پس گرسنگی چه شد؟

پس گرسنگی چه شد؟ این دیگه چه حرفیه

آیا گرسنه نیستی؟

نه

دیگه گرسنه نمیشی.میخوای به کشور خودت برگردی؟

نه اصلا به هیچ وجه

میخوای مثل پرنده ها پرواز کنی؟

نه این چه سوالاتیه سکوت کن و از صدای دریا لذت ببر

من نمیتونم سکوت کنم.میخوام باهات حرف بزنم

چطور ممکنه من هنوز گیجم تو کی هستی؟

من دختر گلدانها هستم

چقدر عجیب

آره امروز تونستم آدم باشم

چه خوب چون خیلی ها بعد هشناد سال عمر هم آدم نمیشن‌.

پس هیچ غذایی دوس نداری

حرفهای تو عجیبه از لحظه آدم شدنت بگو

یکهو اتفاق افتاد

چطور تونستی اینکار رو بکنی؟

من تو خواب تو ام

پس این یه خوابه