تا حالا شده یه مشکلی برات پیش بیاد و ته دلت بگی: ای بابا، اینم شانس ماست و اینم از ارث ما! مثلاً فشار خون بالا، یا اضافهوزنی که با رژیم و ورزش هم تکون نمیخوره. یا اینکه یکی از اعضای خانوادهت یه بیماری خاص داشته و تو همیشه با ترس یواشکی فکر کردی: نکنه نوبت منم برسه؟
من خودم هنوز تست ژنتیکی ندادم. ولی مدتیه که جدی دارم بهش فکر میکنم. چون بعضی از اطرافیانم دارن به سمتش میرن و هربار یه چیزی دربارهش میخونم، بیشتر کنجکاو میشم. مخصوصاً وقتی میشنوم که فلانی تونسته یه بیماری رو در بدو شروعش، کنترل کنه، یا یه رژیم غذایی پیدا کرده که دقیقاً با بدن خودش مچ بوده.
بذار یه لحظه واقعا تصور کنیم. فکر کن یه روز نتیجهی تست ژنتیکت رو میگیری و توش نوشته که تو احتمال بالایی داری که در دههی پنجاه زندگیت به فشار خون بالا یا بیماری قلبی دچار بشی. یا مثلاً ژنتیکت نشون بده که خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ یا سرطان کولون توی ژنت بالاست.
اولش ممکنه ترسناک باشه. آدم میترسه از اینکه با چیزی روبهرو شه که هنوز نیومده. ولی یه جور دیگه هم میشه دیدش:
اگه بدونی توی این پیچ از جاده یه چاله هست، خب قطعا سرعتتو کم میکنی و آرومتر رد میشی، نه؟
اگه این اطلاعات رو داشتم، احتمالا خیلی از انتخابهام فرق میکرد.
بعضی از ما وقتی بدنمون درد میگیره یا یه علامت نشون میده تازه میریم دکتر. ولی اگه از قبل بدونی کجاها ممکنه آسیبپذیر باشی، میتونی سبک زندگیت رو جوری بچینی که اصلاً به اون مرحله نرسی.
حتی تو تصمیمهای مهم زندگی هم اثر میذاره. مثلاً ممکنه بفهمی یه بیماری ژنتیکی ارثی داری که بهتره قبل از بچهدار شدن بررسی شه. یا شاید بدونی که اضطراب یا افسردگی تو خانوادهت زمینهداره و بدونی که باید بیشتر حواست به سلامت روانت باشه.
