وقتی که رشته ی درسی ات را دوست نداشته باشی قاعدتا درس های مربوط به آن را هم دوست نداری.
اما این بار اوضاع فرق میکرد.
حالا یک درس دوست نداشتنی به واسطه ی یک استاد عزیز،دوست داشتنی شده بود.
.
هفته ی اول سرماخوردگی و هفته ی دوم هم به هیچ وجه نمیتوانستم به دانشگاه بروم. دوجلسه را از دست دادم. همه ی امیدم به هفته ی سوم بود تا بتوانم دوباره لذت درس را به واسطه ی استاد خوب درک کنم.
تا اینکه به دلیل آلودگی هوا برخورد و این هفته هم کلاس آنلاین شد.
استاد مختصر راجع به امتحان صحبت کرد و سپس بقیه ی ساعت را به رفع اشکال گذارند.
اما من تمام ساعت به این فکرمیکردم که تب یا سرماخوردگی نباید مانع رفتن من به آن کلاس شیرین میشد.
حالا ترم تمام شده و کلاس پنجشنبه ها برای من یک خاطره ی زیبا و البته حسرت زیاد، باقی مانده است.
مدام با خودم فکرمیکنم که شاید اگر بقیه ی اساتید هم اینقدر نسبت به درس خود وفادار بودند شاید این رشته،رشته ی دوست نداشتی من،نبود!
