این منم، فاطمه السادات هاشمی نسب، یه فانتزی نویس دیوونه که افکارش بی اجازه پروبال میگیرن.
امروز، دقیقا امروز از روزی که اولین پارت رمان کابوس افعی رو نوشتم یک سال و سه ماه می گذره. از وقتی عصیانگرقرن تموم شده هم یک سال و هشت ماه می گذره. وقتی کابوس افعی رو می نوشتم، جلد اول پس از مدتی خیلی معروف شد. یادمه اون موقع ها بازدید هاش 95 هزار تا بود که خب به دلایلی از توی سایتی که بود حذف کردم. (بماند چرا)
بعد از شروع جلد دوم، کامنت ها و نظرات بیشتری از خواننده ها به دستم رسید. همه فقط یه چیز می گفتن، یه شاهکار توی ژانر فانتزی، اما سوال های بعدی من رو ترسوند. رمان بعدی کی شروع میشه؟ خدای من این سوال خیلی وحشتناک بود. می دونین چرا؟ چون دیگه ایده ای توی ذهنم وجود نداشت! باور کنید این رو فقط یه نویسنده می فهمه. فقط یه نویسنده می دونه من چی میگم و چی کشیدم.
ترسیده بودم. اغراق نمی کنم، شاید حتی وحشت کرده بودم. باید بعد کابوس افعی چی کار کنم؟ چی بهشون جواب بدم؟ من که دیگه ایده ای ندارم! خدای من هرچی داشتم رو توی کابوس افعی ریختم. تمام ایده هام توی کابوس افعی اجرا شدن الان چی بگم؟
برام فاجعه بود. حقیقتا خیلی ترسیده بودم. اما امشب، بعد از یک سال و سه ماه، ایده جدیدی بهم رسید. یه جرقه کوچیک توی ذهنم زده شد. اونم کجا؟ توی آشپزخونه موقع شستن یه لیوان کمر باریک! خنده داره واقعا. ببینید ایده داشتم، زیاد هم دارم. ایده های ناب و خاص اما اونقدری قوی نبودن که بخوام ازش رمان بنویسم. در حد داستان کوتاه پتانسیل داشتن. اما با ایده ای که امشب بهم رسید، مطمئنم رمان بعدی کابوس افعی یه چیزی فراتر از این مجموعه خواهد بود. روی اون شرط می بندم!
بیشتر توضیح نمیدم چون داستان لو میره، خلاصه که خواستم بگم رمانی بهتر توی راهه پس انتظاراتتون رو بالاتر برید. احتمالا یه چنل ایتا درست کنم که بتونید باهام ارتباط متوالی داشته باشید و نظر بدید. شاید از تخیلات شمام استفاده کنم. باحال میشه مگه نه؟
اسم رمان بعدی فعلا جادوی کهن هست، البته تا ببینیم در نهایت چی میشه. هنوز از کوره در نیومده. زیاد نمیشه روی اسم های اولیه حساب کرد. یادمه کابوس افعی اول اسمش مرداب مرگ بود، اون کجا و این کجا واقعا؟ کلا فرق داره.
خلاصه منتظرش باشید. فعلا دوستانم.
