بنظرت یه مادر کامل چه شکلیه؟ یه مادر کافی چطور؟ کدوم بهتره؟
همه بچه ها از بدو تولد نیازمند مادر یا والد خودشون هستند. مادر برطرف کننده نیازهای اساسی نوزاد هست و طبیعی است که نییازمند حضور بیست وچهار ساعته مادر باشه. اما با افزایش سن و رسیدن به سن کودکی از آغوش مادر جدا میشود و به رشد خود ادامه می دهد.
مادر کامل نمی تواند فرایند جدایی رو درست انجام بدهد. به همین دلیل احساس میکند همیشه باید حضور داشته باشد. او در همه لحظات کودک حضور دارد. به همین دلیل کودک وابسته به مادر بزرگ میشود. آماده زندگی اجتماع نشده و نمیتواند هیچ کاری رو تنهایی انجام دهد. خود مادر هم به مرور دچار خستگی و فرسایش میشود و احساس سرخوردگی پیدا می کند. از خود زده است تا فرزندش را رشد دهد اما باعث وابستگی شده است.
اما مادر کافی در کنار عشق بی اندازه ای که به کودک خود دارد، میگذارد او تجربه کند و زمین بخورد. هویت مستقل و نقش خود را میشناسد و خود را محدود به کودک نمی بیند یا خود را در مادری خلاصه نمیکند. با کودکش بازی میکند و برای او زمان میگذارد. به سلامت کودک خود می رسد. به او آموزش می دهد. اما فراموش نمی کند که او همسر هم هست. یک فرد در اجتماع هم هست و لازم است آنجا فعال باشد.
کودک مادر کافی مستقل است. اعتماد به نفس دارد. تجربه زیسته دارد و تلاش کردن و بلند شدن را بلد است و برای زندگی در جامعه بهتر آماده می شود.
حالا مادر کامل بهتر هست یا مادر کافی؟
