هزار بار تا حالا بهت گفتم منو امتحان نکن. رد میشم. نمیدونم چرا نمیفهمی. بابا من اون چیزی که، اون جوری که تو فکر میکنی نیستم! اونی که توو تصورت و توو مغزته نیستم. من یه آدم عوضی و رو مخم. یه آدم اشتباهیم. افتضاحم. افتضاح تر از افتضاح ترین آدمه زندگیه تو و بقیه آدمای دورتم. من مثل تو نیستم. نمیخوامم باشم. نمیدونم چرا نمیفهمی! هزار بار تا حالا بهت گفتم ترجیح میدم واسه چیزی که هستم ازم بدت بیاد تا واسه چیزی که نیستم حال کنی باهام. نمیدونم چرا نمیفهمی. بابا من دوست دارم خودم باشم. خوده گوهم باشم. دوست دارم اگه دوستم داری واسه خوده گوهم دوستم داشته باشی نه واسه خوده گوهی که نیستم. بابا من دیوونم. عجیب غریبم. اصلا دوست دارم توو حموم سیگار بکشم و ته سیگارمو بندازم کف حموم و یه روز که حوصلم میکشید برم تمیزش کنم. دوست دارم توو خونه با کفش بگردم. دوست دارم قفلی بزنم و یه موزیکو سیصد بار گوش کنم. دوست دارم بی دلیل برم توو خودم. بی دلیل بخندم. گریه کنم. کاش بتونم بی دلیل گریه کنم! هزار بار تا حالا بهت گفتم اینقدر پُرَم که توو خودمم جا نمیشم. هزار بار تا حالا بهت گفتم هر روز و هر شب از عادت کردن فرار میکنم و به فرار کردن عادت میکنم. هزار بار تا حالا بهت گفتم ما ساخته شدیم واسه باهم زندگی نکردن. باهم نموندن. باهم نخوندن. نساختن. نداشتن و باختن، باختن و باختن! بازم بگم؟ هزار بار تا حالا بهت نگفتم حاله من گریه دار نیست، گریه دار حاله منه؟ نگفتم کاش درده منم درده بی دردی بود؟ نگفتم توو خوابمم خواب میبینم که خواب تورو میبینم؟ نگفتم؟ نگفتم تو میری، اون میاد، تو نمیشه؟ اون میره، تو میای، من دیگه من نمیشم؟ نگفتم یه وقته دیگه باید به دنیا میومدم؟ به دنیا میومدیم؟ گفتم. هزار بار تا حالا بهت گفتم انتظار دارم جای همه وقتایی که خودم خودمو نفهمیدم یا همه وقتایی که اونا منو نفهمیدن تو بفهمی منو. فهمیدی؟ نه! چون اگه میفهمیدی که الان یا من نبودم، یا نبودی و بودم و دنبالم بودن، یا نبودی و نبودم و نبودیم. پس نفهمیدی. هیچوقت منو نفهمیدی. من همش ساده بودم و ساده حرف زدم و ساده موندم. تو همش سخت بودی و سخت فهمیدی و سختم موندی. بازم بگم؟!
