با افزایش میزان تحصیلات، سلامت روان بیشتر می‌شود. تشخیص ارتباط بین این دو بسیار دشوار و دارای ابعاد گوناگون است.
مرجع مقاله: وبسایت خرید و فروش تجهیزات پزشکی مدینیوم
با این وجود، تاکنون ثابت شده است که تحصیلات یکی از آشکارترین شاخص‌‌ها برای نتیجه گرفتن در زندگی ما است. نتایجی مانند شغل، درآمد و موقعیت اجتماعی؛ بنابراین تحصیلات عامل تعیین‌کننده مهمی برای بهبود سلامت و تندرستی افراد به شمار می‌آید.
در همین حال، هرچه تحصیلات فرد کمتر باشد، جایگاه اجتماعی و اقتصادی او پایین‌تر است. اما هیچ راهکار ساده‌ای برای بهبود سلامت و موفقیت اقتصادی یک ملت وجود ندارد. در گذشته، قانون تحصیلات اجباری که دانش‌آموزان را مجبور می‌کرد تا برای مدت طولانی‌تری در مدرسه بمانند، آسیب‌های زیان‌باری به سلامت روانی دانش‌آموزان وارد می‌کرد.
این مقاله به ارتباط بین تحصیلات و سلامت روان، جایگاه اجتماعی و اقتصادی و سایر عوامل مانند سن و جنسیت و پیچیدگی‌های سیاسی دخیل در کاهش مشکلات برای نسل‌های آینده می‌پردازد.
تحصیلات بالاتر با بهترشدن سلامت روان همراه است. از جمله دلایل ارتباط بین این دو فاکتور این است که افراد تحصیل‌کرده انتخاب‌های بیشتری دارند و در نتیجه کنترل زندگی خود را بهتر در دست می‌گیرند و از امنیت بیشتری برخوردار می‌شوند. از طرفی، افرادی که به تحصیل تا مقاطع بالاتر ادامه می‌دهند در طول زندگی خود می‌توانند درآمد بیشتری کسب کنند.
در مقابل، رضایت شغلی در بین افراد تحصیل‌کرده به طرز شگفت‌آوری پایین است و تصور می‌شود علت این امر آرزوهای بزرگی باشد که گاهی اوقات غیرممکن هستند. به همین دلیل، در بین این گروه از افراد رضایت از زندگی می‌تواند کمتر باشد.
مقاله‌های بیشتر: مجله تجهیزات پزشکی
در همین حال، هرچقدر تحصیلات فرد کمتر باشد، کنترل او بر زندگی و انعطاف‌پذیری او کمتر است. نتیجه پایین بودن سطح تحصیلات می‌تواند پایین بودن جایگاه اجتماعی - اقتصادی فرد باشد. تحصیل در مقاطع آموزشی پایین‌تر با "کمبود اندوخته‌های روانی - اجتماعی" مثل کنترل بر زندگی، سرسختی، توانایی به تأخیر انداختن خواسته‌های کوچک و دسترسی به فعالیت‌های فرهنگی و همچنین برخورد بیشتر با عوامل استرس‌زا در زندگی روزمره در ارتباط است.
عوامل مختلفی در ارتباط بین وضعیت اجتماعی - اقتصادی و سلامت روان نقش دارند. علی‌رغم وجود چالش‌ها، تحقیقات همبستگی بین پایین بودن جایگاه اقتصادی - اجتماعی و عدم سلامت روان را کشف کرده است. در تجزیه‌وتحلیل‌ها بین شاخص‌های مستقل مثل حرفه، درآمد و تحصیلات و سلامت روان یک شیب وجود دارد که در طول زندگی به طور پیوسته ادامه پیدا می‌کند.
محققان تلاش کردند بین جایگاه اجتماعی-اقتصادی و سلامت روان افراد رابطه‌ای برقرار کنند. آنها برای این منظور از دو مدل مختلف برای بررسی این رابطه استفاده کردند:
مدل انتخاب گرادیان یا شیب اجتماعی از طریق پایین رفتن جایگاه اجتماعی [فرد] پس از شروع مشکلات روانی او را توضیح می‌دهد.
باتوجه‌به یافته‌های فوق، آیا تحصیلات بیشتر از همیشه باعث بهبود سلامت روان می‌شود؟ طبق تحقیقات لزوماً چنین نیست. در بسیاری از افراد ادامه تحصیل تأثیر مخربی بر سلامت روان دارد. محققان مشکلات ناشی از اصلاحات آموزشی که در اوایل دهه ۱۹۷۰ در بریتانیا انجام شد را بررسی کردند و توصیه کردند که حداقل سن برای ترک مدرسه را از ۱۵ به ۱۶ سال افزایش دهند.
گزارش رسمی دولت، تحت عنوان "آموزش‌وپرورش: چارچوبی برای توسعه" در سال ۱۹۷۲ به پارلمان ارائه شد. اگرچه این اصلاحات به میزان اندکی پیشرفت تحصیلی را بهبود بخشید و منجر به تشویق دانش‌آموزان شد، اما بر تحرک اجتماعی تأثیری نگذاشت. در عوض، محققان دریافتند که اصلاحات اجباری باعث افزایش خطر افسردگی و سایر مشکلات روانی در دوران بزرگسالی می‌شود.
نتایج نشان نمی‌داد که حضور فیزیکی در مدرسه عامل ایجاد این مشکلات است. بلکه ریشه مشکلات در اجبار کردن نوجوانان به ماندن در محیطی بود که خواستار رشد کردن در آن محیط نبودند. محققان معتقدند که این اصلاحات می‌تواند منجر به پیامدهای ناخواسته طولانی‌مدتی بر سلامت روان دانش‌آموزان شود.
همچنین بخوانید: عوارض سکته مغزی و علائم آن
اگرچه پیشرفت تحصیلی با بهترشدن سلامت روان مرتبط است، اما تفاوت‌های سنی و جنسیتی باید موردتوجه قرار گیرند. گام‌هایی که قبلاً در این جهت برداشته شد نشان می‌دهد که بهبود سلامت روانی کشور صرفاً به معنای ارائه فرصت‌های بهتر برای پیشرفت تحصیلی نیست. نمی‌شود برای تمام افراد یک نسخه پیچید. محققان به دنبال راه‌حل‌هایی برای مقابله با نابرابری‌های موجود هستند و همچنان لازم است مطالعات بیشتری در این زمینه انجام بدهند.
