بعضی وقت ها سکوت خودش یه راهکاره،یه چاره هست،من خودم وقتی کسی بهم ظلم میکنه سکوت میکنم
وقتی کسی با حرفاش خوردم میکنه سکوت میکنم
وقتی کسی قلبم رو میشکنه سکوت میکنم
وقتی همه بر علیهم میشن سکوت میکنم
وقتی همه از هر طرف بهم ضربه میزنن سکوت میکنم
وقتی ناراحت میشم سکوت میکنم
وقتی عصبانی میشم سکوت میکنم
وقتی ضربه ببینم سکوت میکنم
من سکوت میکنم و همه به کارشون ادامه میدن،من سکوت میکنم و همه فک میکنن ابلهم که جوابی بهشون نمیدم،ولی نمیدونن من؛همه این ضربه ها،سکوت ها،ناراحتی ها،عصبانیت ها،حرف ها،ظلم ها،خورد شدن ها و شکسته شدن هارو یادم میمونه،من همه این هارو تو یه گوشه از ذهنم ثبت میکنم و یه روز که صبرم تموم بشه،یه دفعه منفجر میشم
یه دفعه یه کاری میکنم که همه شگفت زده بشن،اون روز دیگه من این مظلومِ ساکت نیستم که همه تو سری بزنن بهم،خودم میشم کسی که همه جلوم زانو بزنن.
من عوض میشم،خودم رو عوض میکنم،نمیتونم تحمل کنم تا ابد و تا عمر دارم بهم ظلم بشه،من باید عوض بشم و به آدمها بفهمونم همون آدم قبلی نیستم،نمیزارم دیگه آدمها با حرفاشون خوردم کنن،نمیزارم دیگه قلبم بشکنه،قلبم رو از اول ترمیم میکنم و بعدش جوری ازش محافظت میکنم که حتی یک ترک هم برنداره درسته هر کاری کنم به تنظیمات کارخونش بر نمیگرده و همیشه رد زخم ها روش میمونه ولی حداقل که میتونم براش مرهم باشم مگه نه!؟
من به خودم،به چشمام،به جوونیم،به روح و روانم،به قلبم،به احساسات پاکم بدهکارم،بدهکارم چون اجازه دادم هر کسی که از راه رسید یه ضربه بهشون بزنه،بدهکارم چون ازشون خوب مراقبت نکردم،ولی دیگه تموم شده دوره نادانیِ من؛دیگه به هیچکسِ هیچکس اجازه ضربه زدن به خودم رو نمیدم،اجازه ورود به حریمم و تجاوز به حریمم رو نمیدم؛
چون اون من مرد و این من جدید متولد شد.
