تا به حال عمیقا به شاهکاری به نام "مرگ" اندیشیده اید؟
شاید وصف "شاهکار" برای مرگ غریب و عجیب باشد، چرا که ما همیشه او را حادثه ای ترسناک و هولناک دیده ایم، اما اینبار خیلی کوتاه میخواهم با نگاهی متفاوت به این پدیده نگاه کنم.
برای اینکه اهمیت مرگ برایتان روشن شود بگذارید زندگی را بدون او تصور کنیم، که در واقع همان زندگی "جاودان" است، اینکه شما بدانید همیشه زنده اید و همیشه وقت برای انجام هر کاری هست.
همین شما را از حرکت می اندازد. اینکه میدانید اگر امروز نشد، فردا، اگر نشد پس فردا، یا ماه بعد یا سال بعد یا قرن بعد یا ده قرن بعد، اصلا چرا باید یک کار را امروز انجام دهید. در واقع جاودانگی شما را از حرکت باز میدارد.
در واقع "زمان" به بی ارزش ترین چیز تبدیل میشود.
اما وقتی "مرگ" را به این بازی اضافه کنیم، حالا همه چیز رنگ و معنا پیدا میکند. چرا که میدانید حتما فرصتتان تمام میشود و بدتر از آن اینکه معلوم نیست این فرصت کِی به پایان میرسد، شاید همین لحظه که دارید این متن را میخوانید، شاید فردا، شاید سال بعد، و و و .... اما خب دیگر بیشتر از 100 سال که طول نمیکشد.
مهم هم نیست که شما به زندگی بعد از مرگ اعتقاد داشته باشید یا خیر، چرا که فرصت برای همه چیز کم است. اگر میخواهید توشه ای برای آخرتتان جمع کنید باید دست بجنبانید، اگر هم میخواهید در همین دنیا به هر قیمتی لذت ببرید، باز هم وقت کم است.
در واقع میتوان این را گفت که مرگ به زندگی جان میدهد.
