صل علی محمد،زری خانم خوش آمد
هوووم حالا شد
حالا رسیدم به جایی که میتونم راحت هرچی که دوست داشتم رو بگم. کسی هم محدودیتی توی تعداد حروف و کلمات استفاده شده برام قائل نشه
ای به قربون همین ابزارهای ارتباط جمعی وطنی خودمون اصلا. چیه توییتر که تا میاییم دو کلوم روده درازی کنیم فوری یکی میاد منشن میذاره که: آی من حوصله ام سررفت و آی کی حال داره رشتوی بلند بخونه و آی یکیتون که فهمیدین چی شد خلاصه اش رو برای ما توی یه جمله بگید.
ماشالا هزار ماشالا ملتی داریم یک از یک فراخ تر و گشادتر.
یه وقت یه سری میگفتن ملت واسه چرت و پرت خوندن مشکلی ندارن و فقط سر خوندن نوشته های دردبخور و حسابی تنبلی شون میاد. اما وقتی میبینم نوشته های من رو هم سخت میخونن دیگه مطمئن میشم که نه واقعا مسئله از این حرفا حادتر هست و سرانه مطالعه با این اوضاع خیللی هم خوشبینانه و دست بالا درنظر گرفته میشه و کاپ قهرمانی خوانندگان تنگ فقط دست تعداد کمی میچرخه
این کیبورد داشتن و در لحظه نوشتن داره یه جوریم میکنه.اصلا خدا رو چه دیدی شاید توی تپه این ناحیه ارتباطی هم تونستم خوب عمل دفع انجام بدم.بلاخره خوبه که آدمی هر تپه ای رو که باهاش مواجه شد ن ر ی د ه رها نکنه. اشرف مخلوقاته دیگه بهرحال باید یادگاری هاش رو در اقصی نقاط زمین و زمان خدا هدیه بگذاره.
فعلا علی الحساب بگم دوست عزیزی که اینجا داری باهام مواجه میشی؛ دوستت دارم که دنبالم میای تا چرت و پرت هام رو بخونی.اصلا مرسی که هستی. منم قول میدم زود به زود با روده درازی های جدید بیام پیشت.
*منتظرم باش*
