✅ از جمله مباحثی که مکررا در محیط‌های کاری در کارخانجات موادغذایی با آن مواجه می‌شوم، انتظارات برآورده نشده کارکنان ازسمت کارفرما برای تامین #زیرساخت ها و حداقل امکانات و لوازم مورد نیاز برای ارتقا #بهداشت_موادغذایی است.
✅ لباس کار نامناسب که تناسب کافی با شغل فرد ندارد و به نحو مناسبی هم نگهداری و استفاده نمی‌شود ، کفش یا هر نوع پاپوشیکه یا امکان استفاده صحیح از آن نیست و یا بیشتر به منجر به خطر انداختن بهداشت محیط می‌شود، نداشتن دمای مناسب و سیستمتهویه استاندارد که اولا باعث تعرق و کثیفی کارکنان می‌شود و ثانیا بکارگیری کلاه را که مثلا به منظور جلوگیری از پخش آلودگی وهمچنین انتقال مو به محصول است را دشوار و ناممکن می‌کند و حتی ممکن است باعث ایجاد ناراحتی پوستی در آن‌ها شود. عدماستفاده صحیح از حمام و دوش برای کارکنان، نبود سرویس بهداشتی مناسب و تمیز و خیلی موارد دیگر!!
✅ واقعیت اینست که علیرغم استقرار سیستم‌هایی مانند #HACCP و در کنار آن الزامات پیش‌نیازی مانند #PRP و از آن مهم‌تر، اینهمه فعالیت مدیران و سرپرستان سازمان و شعارهای زیبا در جهت منافع کارکنان و اهمیت به آن‌ها در بخش‌های #منابع_انسانی و#بهداشت_کارکنان #HSE و از طرف دیگر مدیران ارشد سازمان که نقش اصلی در ایجاد #فرهنگ_سازمانی را دارند، نتیجه‌ی قابلقبولی را به همراه نداشته است
چون یا عمیقا به این مقوله‌ها نپرداخته‌اند و به نوعی در این زمینه‌ها ناآگاه هستند و یا هیییچ اولویت صحیحی به این موارد مهم نمی‌دهند.
✅ برای من بیشتر جای تعجب است که وقتی با مدیران رده‌ی یک سازمان صحبت می‌کنم، آن‌ها متعجب می‌شوند و اظهار می‌کنند کههم اراده‌ی آن‌ها بر این مهم بسیار جدی است و هم منابع کافی را در اختیار مدیران زیرمجموعه قرار داده‌اند. پس مشکل کجاست؟!!!!
