من بار ها زمین خوردم و سقوط کردم
و همه فقط سکوت کردن
پس تو آینه زل زدمو به خودم گفتم:
«هیچ چیز
از هیچکس
بعید نیست...»
دقیقا همون جایی که تتلو میگه:
«من سقوط کردمو
همه سکوت کردن
من چه سوخت قلبمو همه چه سود کردن
من شدم تاریکیه همه شدن نور این وسط
همه شدن تبر
همه زخم دارن رو این جسد
همه یه جور سهم دارن از این بدن
محو آسمون شدم که منو زمین زدن»
گیر کردم?
