نامه ای برای نزدیکترین دوستم دیارا بزرگمهر
(قسمت اول)
سلام مهربانم:
به قلب شکسته ات نگاه کن همان قلبی که همگان بدون در نظر گرفتن احساسش آن را شکستند
او تنها دوست واقعی توست
و سینه ات که صندوقچه اصرار خودت و دیگران است تنها پناهگاه واقعی تو..
برای این حرفم دلیل هم دارم
انسان ها آنقدر مهربان نیستند
در واقع اگر نظر من را بخواهی
آنها موجوداتی بسیار بسیار دو رو هستند
و تا وقتی که حالشان خوب باشد
بهترین ورژن آنها را میبینی
اما فقط کافیست که ذره ای عصبانی بشوند
آن وقت است که ورژن اصلی آنها را میبینی
اما بسیاری از انسانها علاقه ی به خوب بودن ندارند
و تظاهر نمی کنند که خوب هستند
و همیشه یک ورژن از آنها میبینی
و اما عده ای دیگر
آنها واقعا خوب هستند و اصلا تظاهر نمیکنند
بی شک آنها دوستاتی خوب برایت هستند
دیدی که چقدر انسان آب زیرکاه است
برای همین است که نباید به او اعتماد کنی.
اگر میخوای تا آخر بازی دوام بیاوری
بهتر است از جنس فولاد باشی و جز خودت به کسی اعتماد نکنی..
نمیگویم بدبین باش
فقط و قفط به خودت اعتماد 100% داشته باش
زیرا برای زندگی کردن در این گوشه دنیا ؛
آدم باید از فولاد باشد تا دوام بیاورد.......
