تقریبا هممون اسم کتاب ۳۶۵ روز بدون تو رو شنیدیم.
کتابی که در اون نویسنده هر روز چند تا جمله ی غم انگیز و عاشقانه درباره دوری از معشوقش نوشته.
جمله هایی که با روح و روان هرکسی که کوچکترین رابطه عاطفی داشته باشه بازی میکنه.
کتابی برای عاشق های زمینی که میتونن باهاش گریه کنن و بغض های فرو خوردشون رو بیرون بریزن.
یه شایعه مشهور هم هست که میگه نویسنده ی این کتاب بعد از روز دویستم خودکشی کرده و کتاب رو به پایان نرسونده...
ولی نه...نویسنده نه تنها خودکشی نکرده بلکه کتاب جدیدی رو نوشته به اسم ۳۶۵ روز من و خدا....
این دفه به جای امیدبستن به عشق سطحی وگذرا رو به نیایش آورده و انگار بهتر از هرکسی فهمیده که عشق واقعی خداست و باید به برنامه هایی که برای زندگیمون داره اعتماد کنیم.
آنقدر جملات این کتاب آرامش دهنده هست که من ترجیح دادم بیشتر از این درباره این کتاب صحبت نکنم و فقط قسمت هایی از جملات این کتاب رو براتون بذارم.
تا به آرامش برسین و بفهمین خدایی هنوز وجود داره.
_وقتی خدا تورو از شر نجات میده دیگه نیفت دنبالش.
_منتظر کار خدا موندن همیشه راحت نیست.ولی همیشه ارزششو داره.
_کسی که خدا برات در نظر داره تورو به خدا نزدیک تر میکنه.
_دلم میخواد ازدواجم از عروسیم قشنگ تر بشه.
_خدا هیچ وقت نمیذاره چیزی که از دست دادی بهترین چیزی باشه که توی زندگیت داشتی.
_اگه به کسی علاقه داری اول دعا کن؛یکهو خودت رو وسط ننداز که آخرش ببینی خواست خدا نبوده و صدمه ببینی.
_امیدوارم این دفه که عشق میاد سراغت از طرف خدا باشه:امن،مطمئن،دلگرم کننده و ختم به ازدواج.
_گاهی خدا قلبتو میشکنه تا روحتو نجات بده.
_خدا هنوز داره داستانت رو می نویسه،مدام قلمش رو ندزد،به نویسنده اعتماد کن.
