داشتم مطلبی میخوندم و آهنگی گوش می دادم که یهو این تیتر اومد تو ذهنم و گفتم مطلبی در موردش بنویسم شاید به درد بعضی هاتون بخوره به قول شاعر در خانه اگر کس است یک حرف مارا بس است :)
چرا همه ما دنبال دور شدن از این روزا و به دنبال روزای بهتر گشتن هستیم و بهش نمیرسیم؟
چرا ذاتا انسان همیشه دوست داره در وادی گذشته باشه و همینجور که جلو میره میگه کاش میشد برگردم مثلا به 20 سال پیش اونوقت می دونستم باید چکار کنم؟اگه بر میگشتم به 5 سال پیش قطعا این معامله رو نمی کردم یا این حرف رو نمیزدم که کارم به اینجا برسه؟و خیلی ای کاش ها و حسرت های دیگه
عجیبه واقعا!!! توروخدا واسه چند دقیقه بهش فکر کنین و ببینین یا خودتون یا بین اطرافیاتون حتما این آدما زیادن!! حالا میخوام واستون جذابترش کنم
آخه چرا اینقدددددر اطرافیانی که دور و برمون هستن اینقدر شبیه به خودمون هستن؟؟؟چه از نظر سطح سواد چه مالی چه فرهنگی و ... تمام دوستا و فامیلمون شبیه به ما یا نهایت یکی دو لول از ما بالاتر یا پایینتر هستن
یکم به این سوالا فکر کنین اگر جوابی داشتین خوشحال میشم در قسمت نظرات با من به اشتراک بزارین تو مطلب بعدی سعی میکنم این مطلب رو جمع بندی کنم.
