رژیم غذایی ناشتایی متناوب چرخه ای است که زمان هایی با ناشتایی و زمان هایی با خوردن همراه است و اخیرا بسیار عمومیت یافته است.
رژیم روزه داری متناوب مشخصا فواید سلامتی خاص خودش را می تواند ایجاد کند که این فواید شامل کاهش وزن و کنترل دیابت نوع 2 و موارد دیگر است. علاوه بر این موجب صرفه جویی در پول و هزینه برای شما می شود.
لازم است بدانید که روزه داری متناوب با اعتصاب غذا یا گرسنگی مغز به طور کامل فرق می کند. نخوردن غذا به صورت غیر ارادی در یک زمان طولانی مدت است که این اعتصاب غذا می تواند منجر به عذاب بسیار شدید و حتی مرگ شود. در واقع این حالت نه فقط حساب شده است بلکه کنترل شده هم نیست. از سوی دیگر فستینگ یک حالت اجتناب یا پرهیز ارادی از نخوردن غذا به دلایل مختلف است.
رژیم فستینگ متناوب برای کاهش وزن در هسته اصلی خودش، روزه داری متناوب با سوزاندن چربی های اضافی بدن به بدن اجازه می دهد تا از انرژی ذخیره شده خودش استفاده کند.
مهم است که بدانید این مسئله طبیعی بوده و انسان برای دوره های کوتاه مدت ساعت ها یا روز ها روزه گرفته و بدون پیامد های مخرب برای سلامتی، چربی بدنش صرفا انرژی غذایی است که ذخیره می شود.
اگر غذا نخورید بدن شما به سادگی چربی خودش را برای انرژی می سوزاند و زندگی یک تعادل خوب و بد است، همین امر در مورد روزه گرفتن و خوردن نیز صدق می کند. به هر حال روزه گرفتن صرفا جنبه تلخی از غذا خوردن است، در حقیقت زمانی که غذا نمی خورید و روزه می گیرید، همین حالت است. وقتی غذا می خورید انرژی غذایی بیش از آنچه بلافاصله قابل استفاده است، بلعیده می شود و مقداری از این انرژی باید برای استفاده بعدی ذخیره شود.
لازم است بدانید که انسولین هورمون اصلی در ذخیره انرژی مواد غذایی است. انسولین هنگام غذا خوردن افزایش پیدا کرده و به دو روش جداگانه به ذخیره انرژی اضافی کمک می کند. کربوهیدرات ها به دو واحد گلوکز یا قند تقسیم می شوند که می توانند به زنجیره های طولانی متصل شوند و گلیکوژن ایجاد کنند سپس در کبد یا عضله ذخیره شوند.
فضای ذخیره سازی برای کربوهیدرات بسیار محدود بوده و پس از رسیدن آن به کبد شروع به تبدیل گلیکوز اضافی به چربی می کند که این فرآیند لیپولیز منظورش ساختن چربی های اضافی نامیده می شود. منظور از این چربی تازه ایجاد شده در کبد است که در کبد ذخیره می شود اما بیشتر آنها به سایر رسوبات چربی در بدن صادر می شوند. در حالی که این یک فرآیند بسیار پیچیده تر است اما تقریبا محدودیتی در میزان چربی ایجاد شده وجود ندارد.
بنابراین سیستم ذخیره انرژی مکمل غذایی در بدن ما وجود دارد که آن هم دو سیستم است:
یکی به راحتی قابل دسترسی است اما با فضای ذخیره سازی محدود گلیکوژن و دسترسی به دیگری دشوارتر است اما فضای ذخیره سازی تقریبا نا محدود برای چربی بدن دارد. این روند در زمانی که ما غذا نمی خوریم، برعکس می شود. سطح انسولین کم شده و به بدن علامت می دهد که انرژی ذخیره شده را شروع به سوختن کند. لذا دیگر از طریق غذا وارد بدن نمی شود. به همین ترتیب گلوکز خون قفل کرده و بنابراین بدن اکنون می بایست گلوکز را از انبار خارج کند تا بسوزد و انرژی مصرف کند.
گلیکوژن به راحتی و در دسترس ترین منبع انرژی است. این ماده به مولکول های گلوکز تجزیه می شود تا انرژی لازم را برای سلول های دیگر بدن فراهم کند. این می تواند انرژی کافی را برای تامین انرژی بیشتر و نیاز های بدن برای 24 تا 36 ساعت را فراهم کند.
