امروز دیدم تو اینستا یه فیلمو معرفی میکنن به نام خواهر نانتی زشت. بعد از ظهر رفتم تو یه کانالی تا دانلودش کنم،اصلا به کل فراموشش کردم تا الان که ساعت دو شبه. چند دقیقه پیش داشتم دانلودش میکردم که یهو پسر داییم پیام داد برو بخواب،بیدار نمون،شب بخیر.
بهش گفتم فیلم دانلود کردم. گفت فردا ببین.
حقیقتا حرفش خیلی منطقی بود.خب فردا چشمای وزقی و دماغ و پای خواهر زشت ناتنی سیندرلا رو که از فشار مقایسه شدن با سیندرلا داره خودشو نابود میکنه رو ببین.
بعد این مکالمه کوتاه،همونطور که چشمم به لواشکی که همراه با مَویز و نخود آورده بودم تو اتاق رفتم توی وبلاگم تا بنویسم من خیلی احمقم. هنوز جمله ام تموم نشده بود که از اینکه داشتم مینوشتم من یه احمقم حس بدتری نسبت به اینکه احمقم به دست اوردم. واسه مبارزه با این حس اومدم ویرگول تا بگم من چرا احمق و احمق ترم.
وقتی تو از یچیزی خجالت میکشی،رفتار شرم آوری از خودت نشون میدی،یکی از راه های مقابله باهاش تخریب کردن خودته. مثل دانش آموزی که هر بار بعد امتحان به خودش فحش میده چرا درس نخوندم. ولی آیا دفعه بعد درس میخونه؟ نه. چرا؟به ما ربطی نداره،هزار عامل میتونن دلیل درس نخوندنش باشن. اما اون با تخریب خودش بلافاصله بعد گند زدن به امتحان کاری میکنه که حس بدش به خودش تا امتحان بعدی خنثی بشه و هیچوقت برای جبران اشتباهش کاری نکنه.
نمیدونم واسه بقیه این قضیه چطوریه ولی واسه من سرزنش کردن خودم اتفاقا خیلی لذت بخشه.
میدونی چرا؟ چون وقتی دارم خودمو سرزنش میکنم به مخاطبم اینو نشون میدم که ببین واسه من زود خوابیدن مهمه،سلامتی مهمه، استفاده از تایم صبح مهمه ولی من خیلی بد شانسم که نمیتونم شبو بخوابم. اینجوری هم خودم آروم شدم هم ذهنیت مخاطب رو دستکاری کردم تا نتونه منو محکوم کنه.
ولی حقیقت اینه که من آدم بی برنامه ای هستم که معتاد به فرار از مسئولیت هاش. تمام،بقیه اش بهونه ست.
وقتی یه صفتی که داری رو مدام سرزنش میکنی ،انگار اون چیزی که ازش بدت می اومد میشه یه مبل و میاد وسط خونه ات قرار میگیره. اون دیگه بخشی از خونته. دیگه بخشی از توعه.
از یه نظر دیگه بخوام نگاه کنم میگم سرزنش کردن یه جهان جدید رو برای آدم خلق میکنه. تو رو وارد جهانی میکنه که همه چیز بر مبنای اون چیزی که هر روز میکوبی تو سر خودت برنامه ریزی شده.
بدتر از همه میدونی چیه؟ اینه که یکی دیگه بجز خودت هم در حال سرزنش کردنت باشه. بدون رد خور اون ویژگی بد رو دیگه مال خود خودت بدون.
قبول دارید حرفای منفی خیلی بیشتر به دل آدم میشینن.؟همونطور که وقتی غیبت بقیه رو میکنن به آدم بیشتر میچسبه تا وقتی تعریفشون رو میدن.
اصلا این یه واقعیته که حرفای بد انرژیشون بیشتر از حرفای خوبه. ولی باید یه تعادل با رشد مثبت توی انرژی افکارمون باشه تا خود را نابود نکنیم.
آدما معمولا وقتی از یه دوره سختی مثل افسردگی بیرون میان،انگار از یه جهان دیگه اومدن در صورتی که همه ما روی زمین زندگی میکنیم.
تفاوت اینجاست رنجی که جهان افکار من به من میده با رنجی که افکار اون دوست افسرده بهش میده خیلی فرق داره و باید مواظب افکار بی صاحاب باشیم دو درصددند شارژ دارم بایییییی
