ولی بیاید قبول کنیم وقتی که میگیم :" نمیدونم چه رفتاری کردم که باعث ناراحتیت شدم، معذرت میخوام". این یه جمله هر چقدر هم که ممکنه جذاب به نظر برسه اما فقط برای تبرئه کردن و باحال به نظر رسیدن خودمونه! چطور ممکنه کسی بابت چیزی عمیقا احساس پشیمونی و ناراحتی بکنه درحالی که اصلا نمیدونه بابت چی این احساس رو داره؟ ما گاهی وقت ها لزوما از اینکه باعث اذیت کسی میشم عذاب وجدان میگیرم و اگه بخوام یکم دارک تر به مسئله نگاه کنم ما فقط از اینکه مقصریم بدمون میاد و با گفتن چنین جمله هایی میخوایم از خودمون دفاع کنیم و حق ناراحتی رو از طرف مقابلمون بگیریم در حقیقت میخوایم بهش بگیم نارحت بودن از دست من رو تمومش کن!
علت ناراحتی دیگران بودن مثل یه باری روی دوشمون سنگینی میکنه که میخوایم هرچه سریع تر اون رو روی زمین بگذاریم و با گفتن جملاتی مثل بالا فقط داریم خودمون رو از ناراحتی ای که مسببش بودیم تبرئه میکنیم و اصلا هیچ توجهی به رفتاری که کردیم نداریم. پس احتمال تکرار اون رفتار آزار دهنده همچنان سر جاشه.
پس لطفا تازمانی که دقیقا نمیدونیم باید بابت چه چیزی معذرت خواهی بکنیم و دلیلی برای معذرت خواهیمون پیدا نمیکنیم، این کار رو انجام ندیم و بیاید معذرت چنین افرادی هم رو نپذیریم رفتاری که بارها و بارها تکرار میشه و فقط بایه معذرت خواهی دروغین از کنارش عبور میکنیم معذرت خواهی نیست باحال نشون دادن خود هست.
