از خواب بیدار می شوم ولی چه بیدار شدنی... با خبر فوت یکی از دوستان! چند روز پیش تصادف کرده بود و در کما بود تا اینکه دیشب از دنیا رفت. آماده ی رفتن برای مراسم تشییع می شوم.
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: هرگاه كسى جنازه اى را تشييع كند، به هر قدمى كه برمى دارد ثواب صد هزار هزار حسنه در نامه عملش ثبت و صد هزار هزار گناه از نامه عملش محو مى شود و صد هزار هزار درجه برايش بالا مى رود.
اینکه اینقدر ثواب برای تشییع جنازه بیان شده است برای چیست؟
همه آمده بودند. از کوچک و بزرگ، پیر و جوان... مراسم تشییع شروع شد.
امام باقر علیه السلام: هرگاه جنازه اى را تشييع مى كنى، چنان باش كه انگار اين تويى كه بر دوشها حمل مى شوى و گويى از پروردگارت مى خواهى تو را به دنيا بازگرداند تا همچون كسى كه زنده است كار كنى زيرا كه دنيا در نظر دانايان مانند سايه است.
شاید فلسفه ی شرکت در تشییع جنازه همین باشد که مایی که دچار غفلت شده ایم، تلنگری بر ما باشد تا بدانیم که آخر کار همه همین است. هر که باشی فرقی ندارد. چه استاد دانشگاه باشی و چه کارگر باشی و چه رئیس جمهور... منزل آخر همین غسال خانه ای است که تو را می گذارند و می شویند.
حتی دیگر اسم و رسم و عنوان تو هم کاربردی ندارد. آقای دکتر...مهندس...رئیس... استاد.... فقط به تو می‌گویند:"جنازه"
پس از شستن تو را به سمت قبر می آورند. قبل از قرار دادن در قبر سه بار روی زمین می گذارند... چون به یک منزل جدید وارد می شوی. باید آمادگی پیدا کنی و اینجا منزلی است از ترس و وحشت و تنهایی که باید برای این منزل جدید در دنیا تدارک دیده باشی و با خود توشه آورده باشی.
تو را داخل قبر کرده و سنگ لحد را می گذارند. قبل از اینکه آخرین سنگ گذاشته شود تلقین می خوانند. آری هنوز هم فرصت یادگیری داری...
اسمع! افهم ! یا فلان بن فلان...
بشنو! بفهم! که زمانی که نکیر و منکر آمدند چه جوابی باید به آنها بدهی... ولی کسی که در دنیا نشنیده است و نفهمیده است ، در این زمان چه خواهد کرد؟
آخرین سنگ را هم می گذارند و خاک را در قبر می ریزند. دیگر همه چیز تمام شده است.
و اینک تو می مانی و اعمالت... همه می روند. حتی نزدیک ترین افراد به تو... دوستانت که برایشان هر کاری می کردی اگر خیلی تو را بخواهند مراسم تشییعت را می آیند و فوقش برایت چند قطره اشکی می ریزند و تا تو را دفن کردند به دنبال کار خودشان می روند و شاید چند روزی هم عکس پروفایلشان را تغییر دهند و...
ولی خیلی زود تو را فراموش می کنند.
خانواده ات که دیگر خیلی به تو نزدیک تر هستند، اوایل خیلی بی تابی می کنند... گریه می کنند... شاید شب اول هم کنارت بمانند ولی خیلی زود آنها هم دیگر فراموشت می کنند... و به نبودنت عادت می کنند!
این، حقیقت تلخی است که از آن غافلیم...
بی جهت نیست که اینقدر سفارش به یاد مرگ شده است و برای شرکت در تشییع جنازه ثواب هایی نقل شده است... اگر بدانی که روزی هم نوبتِ تو می شود و بدانی که مرگ، کوچک و بزرگ نمی شناسد. همین رفیق تو بوده است که تا چند روز پیش با هم بودید و می گفتید و می خندیدید و حالا او زیر خروارها خاک است و کاری دیگر از او بر نمی آید...
اگر این فکر را داشته باشی، زندگی ات تغییر می کند. برنامه ریزی و اولویت بندی کارهایت متفاوت می شود. برای هر چیزی وقت نمی گذاری... ارتباطاتت تغییر می کند و...
و در آخر: چقدر سخت است که مرگ انسان اینگونه باشد... در تصادف و یا مرگ ناگهانی و یا سکته و یا در گوشه ی بیمارستان و یا...
اگر شهید نشوی، می میری...
شهادت، مرگ انسانهای زیرک و هوشیار است که نمی‌گذارند این جان، مفت از دستشان برود. اگر خدای متعال، این دعا را از کسی قبول کند که مرگ او را در شهادت قرار دهد، بزرگ‌ترین امتیاز را به یک انسان داده است. پروردگارا! برای این حقیر و هرکسی که علاقه‌مند است، شهادت را به‌عنوان آخرین پلّه‌ی زندگی ما قرار بده. امام خامنه ای
أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِي قَتْلاً فِي سَبِيلِكَ تَحْتَ رَايَةِ نَبِيِّكَ مَعَ أَوْلِيَائِكَ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَقْتُلَ بِي أَعْدَاءَكَ وَ أَعْدَاءَ رَسُولِكَ
