اکنون که در ابتدای مسیر نویسندگی هستم، این سوال را از خودم می پرسم که چرا می نویسم؟ آدم وقتی هر کاری را شروع می کند باید این سوال مهم را از خودش بپرسد که چرا آن فعالیت را انجام می دهد. جواب این سوال انگیزه از آن فعالیت را مشخص می کند.
چند سال پیش کشف کردم که نوشتن را دوست دارم. انگیزه ام از نوشتن را نمی‌دانستم. به تایید دیگران احتیاج داشتم چون دقیقا نمی دانستم به چه علت می نویسم. ده سال از کشف مهم زندگی من می گذرد و هنوز هم عطش زیادی به نوشتن دارم. من می نویسم تا روح بی قرارم آرامش پیدا کند.
من می نویسم که به درون خودم بیشتر توجه کنم.
نوشتن یعنی درون نگری.
می نویسم که به جای صحبت کردن با دیگران در مورد اندیشه هایم آن ها را به کلمات و جملات تبدیل کنم.
نوشتن باعث می شود از دام روزمرگی نجات پیدا کنم...
نوشتن به مثابه سفر درونی است که من را به آرامش می رساند و باعث می شود هر روز بیش تر از پیش خودم را کشف کنم.
