امکان نداره این سوال رو از شما نپرسیده باشند اما امکان داره که یادتون نیاد وقتی بچه بودید چه جوابی دادید.
یادمه وقتی دبیرستان بودم میخواستم برم تو کار اقتصاد .یکم قبل ترش میخواستم معلم بشم و دنیا رو عوض کنم و یکم قبل تر از اون میخواستم مثل ماری کوری یه زن دانشمند بشم اما فقط تا همین جا رو به خاطر دارم .یادم نیست وقتی دبستانی بودم دوست داشتم چی کاره بشم .یه جور ها مطمئنم نمیخواستم دکتر بشم مثل باقی کودکان .یادمه که همیشه دوست داشتم توی تائتر مدرسه شرکت کنم و فقط یا بار جرعتش روپیدا کردم و اون یه بار هم یه نقش کوتاه داشتم .یادمه که عاشق درست کردن لباس برای عروسک هام یا کشیدن نقاشی و راه اندازی یه نمایشگاه الکی برای خودم بودم اما یادم نیست گفته باشم میخوام فضا نورد بشم .
پیدا کردن علاقه میتونه خیلی سخت باشه .میتونه طاقت فرسا باشه ،مخصوصا اونجایی که میبینی هرچیزی رو که امتحان میکنی به دلیل عدم علاقه ول میکنی و بی خیالش میشی .میتونه عذاب اور باشه چون میبینی انگار همه یه کاری دارند که دوستش دارند و انجامش میدن اما تو به قول شایع " ول معطلی "البته نمیدونم معنی درستش چی میشه اما به هرحال میفهمید و میفهیم چی میگه .
اگه یه همچین حسی دارید ،نگران نباشید مثل اینکه تنها نیستیم .خیلی ها این مشکل رو دارند .خیلی ادم هست که الان کودک درنشون جواب "بزرگ شدی میخوای جیکاره بشی رو نمیدونه"
