چه سحری است که هر روز هزاران هزار فکر در ذهنمان میگذرد و وقتی قلم را بر می داریم نوک تیزش تمام فکرهایمان را، ایده هایمان را و عقایدمان را می مکد و همه را فراموش میکنیم؟
شاید هر کسی جور خاصی می اندیشد. من میکِشم. نه از آن کشیدنی ها! من با قلم میکشم، یا به قول اهل دلان(یا آنها که در تایپ زیاد غلط دارند) با "قلبم" میکشم.
شما چگونه می اندیشید؟
