یادمه بچه که بودم دوربین حرمت بیشتری نسبت به الان داشت. و عکس گرفتن هم همینطور!
مثلا برای گرفتن یه عکس ساده همه کلی تیپ میزدن، آماده میشدن و به قول معروف لباس پلو خوری هاشون رو میپوشیدن :)
و مثل الان نبود که عکس ها یهویی گرفته بشه، اون موقع برای گرفتن هر عکس یه دلیلِ محکم نیاز بود :)
یادمه ما اون موقع یه دوربین عکاسی داشتیم که اگه اشتباه نکنم 10 هزار تومن خریده بودیم! و این دوربین یکی از وسایل دوست داشتنی برای من بود.
همیشه هم به این فکر میکردم که آخه این دوربین چطوری میتونه یه صحنه یا منظره رو ثبت کنه و بعدش هم بشه اون رو روی کاغذ چاپ کرد!
هضم این مسئله برای من تو اون سن واقعا سخت بود!
اون موقع ها من همیشه دلم میخواست یه عکس از آسمان (همون آسمونِ خودمون :)) داشته باشم!
و برام سوال بود که
اگه از آسمان عکس بگیرم چطوری میشه!
اصلا این دوربین میتونه از آسمان عکس بگیره؟!
نکنه نور زیاد خورشید باعث بشه که بسوزه!!
از یه طرف این سوالها و از طرف دیگه محدود بودن عکس ها اجازه این کار رو نمیداد (اگه اشتباه نکنم فیلم عکاسی 36 تایی بود و بیشتر از اون نمیشد عکس گرفت!). چون 90 درصد مواقع خودمون عکس کم میاوردیم دیگه به عکس گرفتن من از آسمان نمیرسید.
اما حالا...
الان روی 99.9 درصد گوشی ها دوربین هست! و دوربین یکی از دردسترس ترین وسایل محسوب میشه. الان دیگه از هر اتفاق کوچیکی پونصد تا عکس از زوایای مختلف هست. الان عکسها راحت گرفته میشن و راحت هم حذف میشن!
اینکه این اتفاق خوبه یا بد رو نمیدونم!
چون از طرفی باعث میشه ثبت کردن خاطرات راحت تر بشه از طرف دیگه هم عکس ها دیگه اون حس و حال عکس های قدیمی رو ندارن!
در هرصورت به لطف همین اتفاق من تونستم عکس های زیادی بگیرم هم از چیزهایی که به نظرم جالب میان و هم از آسمان، آسمانی که بی نهایت زیباست.
الان هم من عکاس نیستم اما عکس گرفتن و عکس دیدن رو خیلی دوست دارم. هروقت هم یه جا عکس قشنگی میبینم سریع ذخیرش میکنم و در کل اینکه، احساس خوبی بهم میده.
واسه حسن ختام هم یه متن کوتاهی در رابطه با آسمان داشته باشیم:
با نگاه نکردن به آسمان یکی از باشکوه ترین جلوه های این جهان را از دست می دهید. آسمان به نحو شگفتی زیباست، لایتناهی است و رنگ های آن نفس گیر است. ابرها اشکال متفاوت به خود می گیرند و هر لحظه به شکلی درمی آیند. تنها با پنج دقیقه نگریستن به آسمان، ذهن و روح آدمی آرامش و الهام می گیرد.
? 365 راه شاد زیستن
✍? مدونا کادینگر
اولین نوشته: