ریچارد رورتی (1931-2007) کاملاً با این نظر مخالف است که پیشرفت فلسفه در گرو خشکی و سختی بیشتر آن است. برعکس، معیار پیشرفت فلسفی این است که بیشتر خیال‌پردازانه شود. برای نمونه، فلسفۀ هگل و هایدگر به همان اندازه که خیال‌پردازانه‌تر شده‌اند به پیشرفت فلسفه کمک کرده‌اند، و به مقدار خشکی و سختی‌شان به فلسفه ضربه زده‌اند. دلیل رورتی این است که فلسفه، همچون ادبیات و هنر، گفتمانی برای رشد انسان است؛ نه این‌که مبانی ابدی حقیقت را فراهم کند. واضح است که این ملاک را می‌توان به دیگر علوم انسانی نیز تعمیم داد.
