کودک لجباز کیست؟
نکاتی که می‌تواند در تعامل با کودک لجباز مفید باشد
ما از دست های آرام استفاده می کنیم» و همانطور که دست او را گرفته اید با دست دیگر خود به آرامی بازو یا صورت خود را لمس کنید( هر کجا که کودک ضربه زده) و بگویید:« دستان آرام را میبینی ؟» همچنین می توانید با استفاده از دستان کودک لجباز ، صورت خود را لمس کنید تا تفاوت ضربه با لمس را متوجه شود.
برای مثال، هنگامی که کودک لجباز به شما ضربه ای زد دست او را بگیرید و به چشمانش نگاه کنید و بگویید:« ما ضربه نمی زنیم.
این مهم است که شما به فرزند خود بیاموزید که چگونه با دیگران به روشی ایمن تعامل کنند
آنها این کار را می‌کنند تا ببینند چه نوع واکنشی از والدین خواهند دید و آیا به مقصود خود می رسند یا نه.
یکی از معمول ترین رفتارهای ناشایستی که (گروه سنی۲ تا ۳ سال) کودک لجباز انجام می دهد ضربه زدن، گاز گرفتن یا لگد زدن است.
با تغییر دادن پاسخ شما به رفتار، کودک شما می بیند که همیشه نمی تواند پاسخی که می‌خواهد دریافت کند و رفتارهای مختلفی را امتحان میکند.
به عنوان مثال اگر عادت دارید هر بار که کودک شما رفتاری ناخواسته انجام می دهد، فقط “نه” بگویید یا چهره ای عصبانی به خود بگیرید، ممکن است کودک به سادگی رفتار را تکرار کند تا ببیند آیا واکنش شما ثابت می ماند یا خیر.
رفتارهای کودکانه که ممکن است لجبازی یا حتی شیطنت به نظر برسد در واقع روند طبیعی آنها در یادگیری پدیده‌ها و علت وقوع آنان است .
از آنجا که مغز کودک به طور مداوم در حال رشد و یادگیری است، اطلاعاتی را که او برای بقیه عمر خود استفاده خواهد کرد در این سه سال ذخیره میکند.
طبق پژوهش های روانشناسان، سه سال اول زندگی به عنوان “دوره حساس” در رشد کودک شناخته می شود.
بنابراین هنگامی که کودک از والدین خود “نه” می شنود بی صدا و با تمرکز شروع به انجام کاری دقیقاً برعکس آن می کند.
لجبازی در سه سالگی نه تنها ناشی از میل به یادگیری جهان پیرامون است؛ بلکه برای تغییر آن نیز می باشد.
آنها فقط می خواهند به جای درخواست های پی در پی بزرگسالان، خواسته های خودشان را در جهات مختلف عملی کنند.
در این سن، کودک فقط می خواهد شرایط را در دستان سرسخت خود کنترل کند.
فرایند یادگیری آنها از همان سنین آغازین شروع می شود و می کوشند تا مرزهای جهان و شخصیت خود را مشخص کنند.
کودکان در دو سال اول زندگی خردسال شروع به کشف جهان پیرامون خود می کند.
درک رفتار کودک لجباز
در اینجا چند ویژگی دیگر وجود دارد که ممکن است کودک لجباز از خود بروز دهد:
اغلب آنها سوالات زیادی را مطرح می‌کنند و تمایل دارند کارهای زیادی را تجربه کنند.از طرف دیگر کودک لجباز به گفته های خود پایبند هست و آماده شنیدن سخنان شما نیست.
کودکان با اراده قوی یا مصمم می توانند بسیار باهوش و خلاق باشند.
این نکته بسیار مهم است که قبل از انجام هر اقدامی تفاوت میان لجباز بودن و مصمم بودن را عمیقآ درک کنید.
هر کودکی که آزادانه چیزی را اراده میکند لزوما لجباز نیست
بنابراین کودک خود را فقط به دلیل نافرمانی تنبیه نکنید. وظیفه اصلی والدین این خواهد بود که به کودک لجباز خود بیاموزند که با روش های سازنده از نظر و عقیده خود دفاع کنند.
برای مثال یادگیری این مهارت در زمان تحصیل برای نه گفتن به همکلاسی ها برای فرار از یک درس یا امتحان کردن مواد مخدر مفید خواهد بود.
با این حال لجبازی گاها می تواند بسیار مفید واقع شود. نباید فراموش کرد که توانایی نه گفتن یک مهارت بسیار مهم در زندگی است
به همین دلیل است که اگر خواسته کودک با نظر والدین مطابقت نداشته باشد اغلب لجبازی نامیده می شود.
کودکان همیشه دلیل خاص خود را دارند که ممکن است متفاوت از دلیل شما باشد.
با این حال، مادران و پدران آمادگی پذیرش روند جدید در رفتار کودک لجباز و سرسخت خود را ندارند.
بلافاصله والدین باید توجه به خواسته‌های فرزندان خود را شروع کنند.
یکی از اولین کلمات بعد از کلمه “مادر” و” پدر” در دایره لغات کودکان لجباز عبارت “من نمی‌خواهم” است.
ممکن است کودک لجبازی داشته باشید که در رختخواب خود نمی خوابد، هنگام غذا خوردن بسیار جنب و جوش می کند و رفتارهایی از این قبیل انجام می دهد.
در ادامه چند راهکار ارائه می شود که می تواند در هنگام برخورد با طبیعت کودک لجباز شما مفید واقع شود.
ممکن است کودک با دریافت آزادی مورد دلخواه تصمیمی را بگیرد که شما انتظار آن را دارید.
سعی کنید به هر سوالی پاسخ مثبت دهید. روانشناسان متذکر شده اند که هر “بله” گفته شده توسط حریف، احتمال آشتی را افزایش می‌دهد.
برای کودک دلایل منطقی نیاورید؛ زیرا در این سن کودکان با موضوعات خیالی و احساسی بیشتر قانع میشوند.
هرچه داستان شما جذاب و صادقانه تر باشد حواس او از موضوع بیشتر پرت شده و لجبازی او کمتر خواهد شد.
درمورد کودکان سه سال، اگر خواستید چیزی را استدلال کنید بهتر است از عباراتی مانند “من به شما چه گفتم” یا “من به تو گفته بودم” استفاده نکنید.
این عبارات کودک را تحریک میکند تا شواهد جدیدی درباره درست بودن گفته و نظر خود پیدا کند.
این بهترین راه برای افزایش احساس آزادی و استقلال کودک شماست و باعث می‌شود او همکاری بیشتری با شما بکند.
نمونه‌هایی از این گزینه ها این است که از کودک خود بپرسید « هنگام خواب می خواهد قصه بشنود یا لالایی، کدام کتاب را دوست دارد برایش بخوانید یا کدام اسباب بازی ها را می خواهد در وان حمام بریزد».
هرچه کودک لجباز شما زودتر این را احساس کند که او یک تصمیم گیرنده است، بیشتر با شما همکاری خواهد کرد.
فریاد کشیدن بر سر یک کودک لجباز در حالی که جیغ می کشد، گفتگوی معمولی بین والدین و کودک را به یک مسابقه فریاد آور تبدیل می کند.
کودک شما ممکن است فریاد شما را به عنوان دعوت به درگیری لفظی بداند.
این فقط اوضاع را بدتر میکند و این مساله کاملا به شما بستگی دارد که بتوانید به عنوان یک فرد بزرگسال، مکالمه را به یک نتیجه عملی هدایت کنید.
به کودک خود کمک کنید تا در حد توان و با توجه به شرایط سنی اش، نیاز به انجام کار یا رفتاری خاص را درک کند. برای حفظ آرامش هر آنچه لازم است را انجام دهید.
مدیتیشن ، ورزش یا گوش دادن به موسیقی می تواند کمک بزرگی در این زمینه بکند.
می توانید موسیقی آرام در خانه پخش کنید تا حتی کودکتان نیز به آن گوش دهد.
فرزند شما اگر کاری را به او تحمیل کنید احتمالاً نمی پذیرد. در اینجا چند روش وجود دارد که می توانید احترام را در روابط خود الگو قرار دهید:
کودکان از طریق مشاهده و تجربه یاد می‌گیرند. اگر ببینند که والدینشان دائماً با هم بحث می کنند، یاد می گیرند که از آن تقلید کند.
اختلافات زناشویی بین والدین می تواند منجر به ایجاد یک محیط استرس زا در خانه شود و بر روحیه و رفتار فرزندان تاثیر بگذارد.
طبق یک مطالعه، اختلافات زناشویی ممکن است منجر به کناره گیری اجتماعی و حتی پرخاشگری و لجبازی در کودکان شود.
برای درک بهتر این رفتار کودک لجباز خود، سعی کنید از منظر او به موقعیت نگاه کنید.
خود را به جای فرزند خود بگذارید و تصور کنید که کودک برای گذراندن چنین رفتاری باید چه کاری انجام دهد. هرچه کودک لجباز خود را بیشتر بشناسید بهتر می توانید با رگه های لجبازی او کنار بیاید.
با کودک خود همدردی کنید و در عین حال تسلیم خواسته های او نشوید. شما می توانید ناامیدی، عصبانیت و خشم آنها را درک کنید و همچنان به طور مصمم از آنها حمایت کنید.
مواقعی پیش می آید که شما نمی دانید با کودک لجباز برای کنترل خشم و رفتار پرخاشگرانه آنها چه باید کنید.
اما اگر بدون فکر، عکس العمل نشان دهید ممکن است نگرشی منفی نسبت به مسئله ایجاد کنید و یا حتی ناخواسته رفتار منفی آنها را تقویت کنید.
به عنوان مثال؛ ممکن است کودک لجباز شما تقریبا به هرچیزی که می گویید « نه» بگویید.
به این فکر کنید که آیا خود شما نیز زیاد به کودکتان«نه» می گویید. اگر این طور است شما رفتار منفی را تقویت می کنید.
یکی از راه های تغییر دادن پاسخ های منفی کودک لجباز شما بازی «بله» است. استراتژی ای هوشمندانه که توسط سوزان استیفلمان ، درمانگر ازدواج و خانواده، توصیه می شود این است که هنگام انجام این بازی، کودک شما باید به سوالات پاسخ کوتاه بله یا خیر بدهد.
سوالاتی مانند «بستنی دوست داری؟» یا «آیا عاشق بازی با اسباب بازی های خود هستی؟» در چنین حالاتی احتمال شنیدن کلمه «بله» از کودتان بالا تر می رود.
هرچه کودک شما بیشتر پاسخ مثبت دهد احتمال آنکه او از جانب شما احساس شنیده شدن و تحسین شدن را بگیرد، بیشتر است.
«نه» گفتن به برخی از درخواست ها اشکالی ندارد، اما این کار را با مهربانی و همدلی انجام دهید.
کودکانی که محدودیت‌هایی را تجربه می‌کنند که با مهربانی تعیین میشوند، به طور طبیعی تری به همکاری روی خواهند آورد.
چنین کودکانی تمایل بیشتری به انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری دارند.
۱-کودک خود را به خاطر «نه» گفتن مجازات نکنید. در واقع کودک خود را به خاطر آنچه انجام می‌دهد تنبیه کنید، نه آنچه می‌گوید.
از آنجایی که نه گفتن چیزی نیست که شما بتوانید آن را کنترل کنید، آن را نادیده بگیرید. اگر در مورد گفتن نه، با کودک خود بحث کنید احتمالاً این رفتار را به مدت طولانی تری انجام می دهد.
۲-وقتی برای کودک تان گزینه های قابل انتخابی وجود ندارد به او حق انتخاب ندهید. قوانین ایمنی، مانند نشستن رو صندلی ماشین قابل بحث نیست؛ البته می توانید توضیح دهید که چرا باید این قانون را دنبال کند.
رفتن به رختخواب یا مراقبت های روزانه نیز قابل بحث نیست. وقتی فقط یک جواب قابل قبول است، سوالی نپرسید اما فرزندتان را به همان شکل مهربانانه راهنمایی کنید.
۳-قوانین بیش از حد را از بین ببرید. هرچقدر قوانین بیشتری داشته باشید احتمال توافق فرزند شما در پیروی از آنها کمتر است.
انتظارات و استدلال های غیرضروری در مورد پوشیدن جوراب و یا تمیز کردن بشقاب بی فایده است. بلکه با داشتن تعاملات مثبت، بیشتر از تماس‌های منفی در طول روز، به کودک خود کمک میکنید تا کمتر احساس کنترل شدن را تجربه کند.
کودکان به قوانین و نظم نیاز دارند. کودک شما باید بداند اعمال خود، عواقب خوبی و بدی را به دنبال خواهد داشت.
اطمینان حاصل کنید که آنها کاملاً از عواقب قانون‌شکنی آگاه هستند. پیامدها باید فوری باشند، مخصوصاً هنگامی که با کودکان سروکار دارید. تا آنها بتوانند به سرعت نتایج مرتبط با اقدام خود را ببینند.
قوانینی مانند کاهش زمان استفاده از گوشی همراه یا دیدن تلویزیون می تواند چند مورد برای قانونگذاری باشد.
می توانید بر اساس مسائل موجود، عواقب خلاقانه ای را ایجاد کنید. به یاد داشته باشید که هدف تنبیه کودک نیست، بلکه هدف فهماندن رفتار اشتباه به کودک است.
این مقاله برگرفته شده از مقاله کودک لجباز ۲ تا ۳ سال و ویژگی های آن
