یه چیزی که وجود داره اینه که جلوی بقیه لبخند الکی بزنی و بهشون دروغ بگی. ولی وقتی خودت هم از حقیقت فرار میکنی، اون یه چیز دیگه ست و اوضاع بدتره. پذیرش، اولین قدم برای تغییره. هرچی زودتر قبول کنی چی اذیتت می‌کنه، زودتر می‌تونی دنبال راه‌حل بگردی و برگردی به زندگی‌ای که بهت حس رضایت و خوشحالی می‌ده.
ناشناخته‌ها می‌تونن ترسناک باشن. انجام دادن همون کارهایی که قبلا میکردی و نادیده گرفتن نارضایتی عمیق‌تری که تو وجودت هست خیلی راحته. اما در دراز مدت ، میبینی که ریسک کردن ارزشش رو داره. ممکنه برای مدتی تحت فشار باشی یا استرس بیشتری داشته باشی، اما حداقل داری به خودت فرصت می‌دی. حداقل داری به دنیا می‌گی: من حق دارم به همه چیزهایی که رسیدن بهشون آرزوم بوده برسم.
حتی اگه تعاملات اجتماعی برات استرس‌زا باشه، ایجاد ارتباطات عمیق خیلی مهمه. نخواه که خیلی طولانی تو خونه بمونی و هیچ‌کس رو نبینی یا حتی با کسی چت نکنی. باید با کسایی که برات مهم هستن ارتبطات بگیری. باید آدم‌های جدیدی رو بشناسی. حداقل باید بیرون بری، پیاده‌روی کنی و زیر آفتاب باشی. خودت رو قایم نکن. حتی اگه با قدم‌های کوچیک شروع کنی، باید خودت رو تو جمع بذاری.
تمام حقیقت رو به بقیه نمیگی. همه رو از خودت دور نگه می‌داری تا از قلب و اعتبار خودت محافظت کنی. احساس داشتن عیب و خجالت نداره. حق داری گریه کنی. حق داری آسیب‌پذیر باشی. حق داری اون روحیه لطیفت رو به دیگران نشون بدی. اگه هیچوقت به خانواده و دوستات خودتو نشون ندی ، جلوی اینکه اونا بشناسنت رو میگیری و مانع عمیق‌تر شدن ارتباطت می‌شی.
نمی‌خواد خودت رو بیش از حد تحت فشار قرار بدی. هرچند برای رسیدن به رویاهات باید تلاش کنی، اما نباید به حدی استرس داشته باشی که دچار سردرد و دل‌درد بشی. قبل از اینکه خسته بشی، باید استراحت کنی. باید با بدن و ذهنت مهربون باشی. یادت نره که روزهای استراحت هم می‌تونن مفید باشن. این روزها می‌تونن بهت انرژی بدن و آماده‌ات کنن برای چالش‌های آینده.
هرچند که درگیر چیزی بودن ناخوشاینده اما وقتی چیزی اذیتت می‌کنه باید حرف بزنی. مردم فکر میکنن کارشون خیلی درسته که وقتی دارن از روت رد میشن هیچ حرفی نمیزنی و صدات در نمیاد. اونا نمیفهمن که کارشون اشتباهه. اگه می‌خوای اوضاع تغییر کنه، باید نقش فعالی تو تغییرش داشته باشی. مشکلاتت به‌طور معجزه‌آسا حل نمی‌شن اگر نادیده‌شون بگیری.
انقدر مشغول مراقبت از بقیه‌ای که هیچ وقت واسه خودت وقت نمی‌ذاری. خوشحالی خودت رو فدای خوشحالی دیگران میکنی. هرچند که کار قشنگیه که برای بقیه انقدر اهمیت قائلی، ولی باید به خودت هم اهمیت بدی.
پایان.
نویسنده | هالی ریوردن ، رمان‌نویس، کارشناس نجوم، نویسنده در زمینه غم و سلامت روان
مترجم | مهتاب مهبودی ، مترجم زبان انگلیسی
