در این نوشته قصد دارم نگاه کوتاهی به تشابه رابطه عاشقانه مادر - فرزند و خدا - انسان بیاندازم.
بارها و بارها شنیده ایم که خدا از روح خودش در بدن انسان دمید. در واقع روح انسان از خدا بوجود آمده است.
جالب ست که انسان موقع تولد از بدن مادر خارج می شود و در طول تقریبا نه ما در بدن او از بدن تغذیه شده و شکل می گیرد. در آن زمان که انسان در بدن مادر خودش است انگار که بخشی از بدن مادر یا بهتر بخشی از وجود مادر شده است.
و در واقع در هنگام تولد، مادر بخشی از وجودش را به دنیا می آورد. و در ادامه می بینیم که خود مادر با عشق فراوان از بچه مراقبت می کند و او را شیر می دهد.
بچه کم کم بزرگ می شود و این عشق و علاقه بین مادر و فرزند تقویت می شود.
برای انسان هیچ دست پختی جای دست پخت مادرش را نمی گیرد و هیچ صدایی جای صدای مادرش را نمی گیرد. حتی مادر او را دعوا می کند باز همان مادر پناه انسان است. انگار که انسان ذاتا می داند که از این وجود (مادر) است و در نتیجه عشقی پاک به مادرش دارد و آنقدر مورد عشق و اعتماد اوست که او را رفیق بی کلک و وفادار خودش می خواند.
روح انسان نیز از خداست. و عشقی خاص و روحانی بین انسان و خدا وجود دارد. همانطور که سنگ صبور غم ها مادر است. خداوند نیز شنونده دردهای دردمندان است. آنها که درگیر مشکلات می شوند و خدا را صدا می زنند.
اما....
انسان در بسیاری از مواقع حق مادر و خدا را بخوبی ادا نمی کند. هستند افراد زیادی که با مادر خود دعوا می کنند. یا او را ناراحت می کنند. و هستند انسانهایی که با کارهایشان خدا را ناراحت می کنند. برخی آگاهانه مادر را ناراحت می کنند و برخی نا آگاهانه. آنها که قوانین خدا را رعایت نمی کنند نیز در همین دو دسته هستند. و چقدر تلخ است که شخصی خارج از خانه تو را عصبانی کند و تو سر مادرت فریاد بزنی و او را ناراحت کنی.
چیزی که در جامعه ما در حال رخ دادن است چیزی شبیه به همین است.
افرادی که از شخص یا اشخاصی ناراحت هستند. با روسری در آوردن و بی حجاب شدن خدا را ناراحت می کنند. در حالی که این بی حجابی آنها را از خدا دور می کند.
اینکه در خانه با مادرت دعوا کنی و عصبانیتی که از بیرون ناشی شده است را سر مادر خودت فریاد بزنی مشکل تو را حل نمی کند.. فقط دل مادر را شکسته ای. همین مسئل در مورد روسری برداشتن نیز صدق می کند.
انسان ذاتا شیفته مادر خودش است و بطور مشابه شیفته خدا. کلام مادر را دوست دارد. صدای مادر را دوست دارد. اما بسیاری تحت شرایط زندگی از صدای خدا و کلام خدا دور مانده اند.
یکبار دیگر به قرآن که کلام خداست مراجعه کنید. و ببینید مادر شما، (خدا) چه چیزهایی به شما گفته و راهنمایی های او چه بوده است.
اما جهت یادآوری،
مردم در طول تاریخ با چیزهای خوب و بد آزمایش شده اند تا مشخص شود تا چه اندازه سر حرفشون با خدا که گفتند ما عاشق توئیم هستند.
مردم با معاویه و امام علی ع آزمایش شدند. با امام حسین ع و یزید آزمایش شدند. با اسرائیل و فلسطین آزمایش می شوند. در طول تاریخ بارها و بارها با چیزهای مختلف آزمایش شده اند و می شوند.
حالا نگاه کنید ببینید در آژمایش خدا چگونه کار کردید. طرف خدا و امام زمان عج خودتان هستید یا طرف معاویه و یزید؟
آیا بپای راهنمایی های خدا ایستادید؟ یا بخاطر یک سری انسانهای خطا کار دیگر حجاب برداشته اید؟
نمی توانید بگوید تقصیر اون بود. چون خدا بشما خواهد گفت او را مجزا حساب و کتاب خواهیم کرد و او مسئول کار خودش است و تو نیز مسئول کار خودتی.
اگر از شخصی ناراحتی و داری به خدا بد می کنی یا درخواستی که خدا از تو داشته را پایمال می کنی. بدان در مسیر عشق و عاشقی با خدا، به بی راهه رفته ای.
عاشق که باشی سختی بزرگ کردن بچه و شب زنده داری که بچه نمی گذار بخوابی را تحمل می کنی. عاشق که باشی درد زایمان را تحمل می کنی. عاشق که باشی نگرانی. همیشه نگرانی که عشقت خوشحال و آروم باشه.
با گناه عشقت را ناراحت میکنی. عاشق که باشی تمام تلاشت رو می کنی که گناه نکنی. عاشق که باشی هی به عکس مادرت نگاه می کنی. هی به قرآن و دعا مشغول می شی.
عاشق خدایی؟
حجاب داشته باش. هر کی هر چی گفت محکم بیاست و بگو: من بخاطر خدا حجاب دارم نه بخاطر هیچ کس و هیچ چیز دیگه
بگو: اونی که بخاطر چیز دیگه ای غیر از خدا حجاب داره کلاهش پس معرکه ست.
عاشق خدایی؟
غیبت نکن.
بگو: من دوست ندارم غیبت کنم چون منو از خدا دور می کنه.
ببین چه چیزهایی گناه هستند. اون ها رو انجام نده.
عاشق خدایی؟
خدا رو بخاطر این عشق شکر کن.
