امروزه صنعت پلاستیک با دو چالش اساسی روبهرو است: افزایش هزینههای تولید و مشکلات زیستمحیطی ناشی از پسماند پلاستیک. سیاستهای جهانی و ملی بهطور جدی بر موضوع بازیافت و اقتصاد چرخشی تأکید دارند. استفاده از مواد اولیه نو (گرانول نو) هزینههای بالایی برای تولیدکنندگان به همراه دارد؛ در عین حال کیفیت محصول نهایی تضمین شده است. از سوی دیگر نگرانی بزرگی برای جایگزین کردن آن با گرانول بازیافتی وجود دارد: کیفیت مواد بازیافتی، آلودگیها و میزان خلوص آنها.
بنابراین، انتخاب میان گرانول نو یا بازیافتی نهتنها بر کیفیت محصول نهایی اثرگذار است، بلکه ارتباط مستقیمی با قیمت محصول نهایی و مسائل محیط زیستی دارد. در مجموع این پرسش اساسی مطرح است که آیا گرانول بازیافتی میتواند جایگزینی مطمئن باشد؟ در ادامه مقاله با یک راهکار عملی پاسخ داده خواهد شد.
گرانول پلاستیک ماده اولیهای است که در تولید بسیاری از محصولات پلاستیکی مورد استفاده قرار میگیرد. این گرانولها از نظر منبع پلاستیک مورد استفاده، به دو دسته اصلی تقسیم میشوند:
گرانول پتروشیمی یا گرانول نو (اسم های دیگر: ویرجین، نچرال، خام) از مواد پلیمری دست اول و پتروشیمی تولید میشود. این نوع گرانول به دلیل کیفیت بسیار بالا و خواص مکانیکی و شیمیایی پایدار، برای صنایع حساس همچون بستهبندی غذایی، دارویی و پزشکی مورد استفاده قرار میگیرد. استفاده از گرانول نو تضمینکننده کیفیت یکنواخت، مقاومت بالا و رعایت استانداردهای بهداشتی است.
گرانول بازیافتی از بازیافت ضایعات پلاستیکی تولید میشود. کیفیت این نوع گرانول وابسته به فرآیندهای جمعآوری، تفکیک، شستوشو و تجهیزات خطوط تولید است. اگر این مراحل با دقت و فناوری پیشرفته انجام شوند، گرانول بازیافتی میتواند گزینهای اقتصادی و سازگار با محیط زیست باشد و در بسیاری از صنایع جایگزین مناسبی برای گرانول نو محسوب شود.
استفاده از گرانول بازیافتی چندین فایده مهم برای تولیدکنندگان و محیط زیست دارد. مهمترین آن کاهش چشمگیر هزینههای تولید است که امکان رقابتپذیری بالاتر را برای صنایع فراهم میکند. از سوی دیگر، این نوع گرانول به حفظ محیط زیست کمک کرده و میزان پسماند پلاستیکی را بهطور قابل توجهی کاهش میدهد. همچنین، بهرهگیری از گرانول بازیافتی همراستا با سیاستهای دولتی و استانداردهای زیستمحیطی است و میتواند ارزش افزوده اقتصادی از ضایعات پلاستیکی ایجاد کند.
در کنار مزایا، استفاده از گرانول بازیافتی میتواند با چالشهایی نیز همراه باشد. کیفیت آن معمولاً پایینتر از گرانول نو است و این مسئله ممکن است بر ویژگیهای مکانیکی و فیزیکی محصول نهایی تأثیر بگذارد. علاوه بر این، اگر فرآیند بازیافت و کنترل کیفی با دقت انجام نشود، احتمال وجود ناخالصی یا آلودگی در گرانولها بالا میرود که میتواند به افت کارایی و کاهش ماندگاری محصول منجر شود.
یکی از دغدغههای اصلی تولیدکنندگان در استفاده از گرانول بازیافتی، کاهش کیفیت و وجود ناخالصیها است. ناخالصیها باعث افت مقاومت، تغییر رنگ و کاهش ماندگاری محصول میشوند. این نگرانی تا حد زیادی باعث تردید صنایع در جایگزینی گرانول نو با بازیافتی شده است. اما خبر خوب این است که ما در شرکت اکسیر پلیمر این نگرانی را برطرف کردهایم.
شرکت اکسیر پلیمر با بهرهگیری از کنترل کیفی دقیق در تمامی مراحل بازیافت، موفق به تولید گرانولهای بازیافتی با کیفیتی نزدیک به گرانول نو شده است. مراحل کلیدی این فرآیند عبارتاند از:
جمعآوری اصولی ضایعات با تفکیک اولیه صحیح
شستوشوی صنعتی و دقیق برای حذف آلودگیها
تفکیک و جداسازی پیشرفته بر اساس نوع پلیمر
تولید با خطوط مدرن اکسترودر و کنترل مستمر کیفیت در حین تولید
این رویکرد موجب شده تا گرانولهای بازیافتی اکسیر پلیمر از نظر کیفیت، پایداری و یکنواختی بسیار به گرانول نو نزدیک باشند و برای طیف گستردهای از صنایع قابل استفاده باشند.
پاسخ به سوال «گرانول نو یا گرانول بازیافتی؟» دیگر انتخابی دشوار نیست. با پیشرفت فناوری و کنترل کیفی دقیق، استفاده از گرانول بازیافتی با کیفیت بالا نهتنها یک گزینه اقتصادی است، بلکه راهکاری پایدار برای حفظ محیط زیست و همگامی با سیاستهای جهانی محسوب میشود. شرکت اکسیر پلیمر توانسته با رفع نگرانیهای مربوط به کیفیت، مسیر استفاده مطمئن از گرانولهای بازیافتی را برای صنایع مختلف هموار کند.
