یکی این عکس رو گذاشته بود توی توییتر و نوشته بود: «این تمام چیزیه که آدم برای لذت بردن از زندگی لازم داره: یه پایه».
با دیدنش یاد همه دوره‌هایی که از زندگیم لذت بردم افتادم و به این فکر کردم که واقعاً چقدر خوب گفته چون هر جور که حساب کنیم دلیل لذت اکثر اون دوره‌ها، بودن یه پایه‌ی باحال برای ساختن خاطرات خوش بوده. فرقی نداره اون آدم پایه یکی از اعضای خانواده بوده یا دوست و همکار و همکلاسی، همین که یکی باشه که دل به دل شیطنت‌ها و خجستگی‌های آدم بده و حاضر باشه رفیق ساختارشکنی‌های بی‌آزار آدم بشه کافیه تا لحظه‌های معمولی تبدیل به خاطره شن و قاب عکس‌های خالی ذهن با تصویر خنده‌ها و تجربه‌های عجیب غریب پر شن.
عکس رو گذاشتم بک گراند لپ‌تاپم تا هر بار که نگاهم بهش افتاد از یادآوری یه خاطره شیرین لبخند بزنم و خدا رو به خاطر داشتن پایههایی برای لذت بردن از زندگی شکر کنم. و البته یادم بندازه تا بیشتر از قبل هواشونو داشته باشم چون اون‌ها هستن که از دل روزهای شبیه به هم، روزهای خاص و به یاد موندنیم رو می‌سازن.
دمشون گرم و تن‌شون سالم.
پایه‌های عزیز. ❤️
به خصوص اون پایههایی که پایه بودن‌شون چندان محسوس نیست و فقط با گذر زمان می‌فهمی چقدر بودن‌شون توی اون دوره کمک حال بوده و حواسمون نبوده.
راستی، پایه‌های شما توی زندگی‌تون کیا بودن؟ متوجه حضور و نقش و سهم‌شون در زندگی‌تون هستید؟
