همان اراده‌های کوچکی که یکهو از رخوت بلندت می‌کنند و می‌نشانندت سر کاری که باید، همان انگشتت که بازگشت گوشی را آن‌قدر لمس می‌کند تا سرانجام به قفل آن برسد. همان لحظه‌ای که از خواب بی‌موقع به سمت دمنوش پناه می‌بری و دوباره برمی‌گردی سر مطالعه.
همه‌ی «آن»هایی که تغییر جهت می‌دهی به سمت کمال، هر چقدر هم که کوچک و در نظرت بی‌اهمیت باشند، زندگی تو را می‌سازند، کیفیت بودنت در این جهان را. اینها جهادهای کوچکی هستند که اگر نباشند، نمی‌رسد روزی که در چشم خدا عزیز شوی. پس تو قوی‌تر از وسوسه‌های آهسته‌ی آن دشمن آشکار باش و ذرّه ذرّه جبهه‌ی حقّ وجودت را قوی کن؛ با همین «آن»های شگفتی‌ساز!
