این مطلب برای چهارمین سال متوالی در سال ۱۴۰۱ بروز شد.⚠️به دلیل طولانی بودن به چند قسمت تقسیم شده که توسط جداکننده مشخص شدن. جز پاسخ به کامنت ها در مورد مسیر بازیگر شدن بعید میدونم دیگه این مطلب بروز بشه چون چیز جدیدی واقعا وجود نداره!
بازیگر شدن کیک نیست که مواد اولیه و دستور پخت داشته باشه. ابتدا به لیستی از سوالات پیشفرض ذهنتان پاسخ میدم که طی این سال ها در کامنت ها مطرح شده. اگر در سوال و جواب ها رک گویی من ناراحت تون میکنه، پیشایپیش از گفتن واقعیت موجود عذر خواهم!
یکی از جدی ترین تحقیقات من برای شروع کلاس بازیگری در همین نقطه شروع شد. بگذارید چند سوال مطرح کنم. چرا می خواهید بازیگر شوید؟دلیل واقعی آن چیست؟چه تصوری از بازیگر شدن دارید؟ «سینما را دوست دارم. از بچگی عاشق سینما بودم. تمام فامیل مرا فیلم صدا می کردند. دوستانم همگی متفق القول به من می گویند که تو در بازیگری استعداد داری.» بازیگر مشهور است. بازیگر محبوب مردم است. خوش لباس، خوش پوش، پولدار و همه چیزشان خوب است. بازیگری لاکچری ست. این ها را در این سال ها گفته و شنیده ام.
همانطور که از تیتر این مطلب نیز پیداست، قرار است در مورد اینکه چه دوره بازیگری را انتخاب کنیم حرف بزنیم. که البته در کامنت ها بارها نظر سلیقه ای خودم را مطرح کرده ام. سعی دارم تا موضوع کارگاه بازیگری را روشن تر کنم. بعد از گذراندن یک یا چند کلاس آموزش بازیگری هیچکس (تاکید میکنم هیچکس) بازیگر نخواهد شد و هیچ استادی (99.99%) نیز شما را به عنوان یک نخبه برای فیلم بعدی اش انتخاب نمی کند!
همیشه آموزش سرشار از فایده نیست. گاها تجربه و عمل کردن خیلی بهتر از کسب دانش برایتان ثمربخش است. مهم ترین فواید و مضراتی که کلاس های بازیگری دارد:
در مدت این چند سال انواع کلاس آموزش بازیگری در تهران را به دوستان معرفی کرده ام. بارها و بارها نیز دوره های آموزشی مستر کلاس ایرانی را به تمامی دوستان مبتدی و حرفه ای پیشنهاد کرده ام. بی شک این کلاس های یکی از با ارزش ترین منابع حوزه سینما در جهان است. در این مستر کلاس ها برترین اساتید جهان تجربیات خودشان را با علاقه مندان به اشتراک می گذارند. روی کلمه مسترکلاس بازیگری برای دیدن کلاس ها کلیک کنید. برخی از مسترکلاس های بازیگری را در زیر مشاهده می کنید:
همچنین در زمینه آموزش سینما عناوین آموزش فیلمسازی توسط جودی فاستر، آموزش فیلمسازی توسط مارتین اسکورسیزی، دوره آموزش درام نویسی دیوید ممت، بسته آموزشی درس های کارگردانی ران هاوارد، آموزش مستر کلاس فیلمنامه نویسی آرون سورکین، آموزش فیلمسازی توسط ورنر هرتزوگ، درس های فیلمسازی دیوید لینچ، آموزش فیلمسازی مستقل در سینما توسط اسپایک لی ارائه شده که ندیدنش بزرگترین اشتباه زندگیه.
خوشبختانه نسخه مستر کلاس فارسی توسط دو وبسایت معتبر زیر عرضه شده است:
وبسایت مستر کلاس (نماینده رسمی در ایران)
تلفظ صحیح MasterClass در انگلیسی مَستِرکِلَس است. نه مَستِرکِلاس و نه مِستِرکلاس! ولی در تلفظ فینگلیش ما میگیم مسترکلاس. در جستجوی های گوگل دیدم که بعضی عزیزان «کلاس مستر» رو هم عنایت کردن جستجو کرده اند!
برای دیدن عناونی مسترکلاس های فارسی اینستاگرام مستر کلاس ایرانی را اینجا ببینید.
❌❌دو وبسایت بالا به صورت تخصصی فقط روی مجموعه های مستر کلاس کار می کنن. از چند وبسایت دیگه هم خرید کردم این مجموعه هارو با قیمت کمتر. شخصا پیشنهاد نمیکنم چون هم ترجمه بد و نامربوط داشت و هم کیفیت ویدئوها در حد فیلم های دستفروش های میدون انقلاب بود.⚠️در این لینک با عکس و جزییات کامل بهتون نشون دادم که نگین به وبسایت خاصی وابسته ام.❌❌
همین ابتدا خیالتان را راحت کنم، بازیگری تلوزیون، بازیگری تئاتر و بازیگری سینما هیچ فرقی با هم ندارند. منظورم در تکنیک ها و دانش آن است. کسی که به درستی بازیگری را آموخته باشد و تجربه کافی داشته باشد، در هرجای، چه تئاتر باشد، چه سریال تلوزیونی باشد و یا در یک فیلم سینمایی بازی کند، فرقی برایش نخواهد کرد.
پس هی گول تیتر های جذاب را نخورید، بازیگری جلوی دوربین، آموزش بازیگری تئاتر، از درد و رنج تا بازیگری!، آموزش بازیگری سینما از صفر تا صد و... هیچ فرقی ندارد اگر استاد کارش را بلد باشد و شما نیز برای یادگیری تلاش کنید.
برای اینکه این بخش از متن را آغاز کنم دوباره چند سوال می پرسم. برای بازیگر شدن چه چیزهایی نیاز است؟برای تبدیل شدن به یک بازیگر باید چه کارهایی را انجام دهم؟ بیایید سینما و تلوزیون را از یکدیگر جدا کنیم فرق های بین این دو واضح است. در ایران کوچکترینش این است که ساخته ی سینما امکان رفتن به اسکار، کن و ونیز را دارد و ساخته ی تلوزیون را مردم داوری می کنند.
تلوزیون مردمی تر از سینما است و البته این خاص کشور ما نیست. با توجه به اینکه در سال های اخیر ساخته های صدا و سیما حتی در حد بررسی نیستند، صرفا سینما را بررسی خواهم کرد. شبکه های نمایش خانگی نیز فعلا فاکتور گرفته می شوند چون هدفی جز فروش ندارد!
ساخته های سینمایی ده سال اخیر ایران را بررسی کنید. چند بازیگر به این حوزه ورود کرده اند؟نوید محمد زاده؟پریناز ایزدیاز؟ نازنین بیاتی؟ ساعد سهیلی؟ محسن کیایی؟ بهاره کیان افشار؟ پژمان جمشیدی؟ دیگر اسم نمی برم، اما چندتایی بیشتر نیستند. حالا در همین ده سال بررسی کنید که چند بازیگر که سابقه ی کاری مشابهی را داشته اند معلق یا بازنشسته شده اند؟تقریبا هیچی!
عدم وجود فیلم نامه مناسب، عدم موافقت بازیگر با دستمزد، عدم وجود ارتباطات مناسب بازیگر با جامعه سینما، افت کیفیت بازیگری، ورود موج سینمای گیشه ای یا حتی چیپ! و حتی ورود به حاشیه و گاها دلایل شخصی باعث این تعلیق ها شده اند.
گاها بازیگر هیچ تقصیری برای به حاشیه رانده شدن نداشته است. دوباره می گویم که این خاص سینمای ایران نیست. با یک حساب سرانگشتی متوجه می شویم که گنجایش ورود بازیگر به این حوزه با توجه به تعداد ساخته های سینمایی بسیار محدود است. یک دهه واقعا زمان زیادی است. یک دهه ورود یک نسل جدید به سینما را رقم می زند. جوان هایی که با استعداد، به روز، پر انگیزه و خلاق هستند و این عرصه رقابت را سخت و سخت تر می کند.
البته اتفاق خوب این سال ها که البته روز به روز مورد بی لطفی بیشتر قرار می گیرد، سینمای هنر و تجربه است که فرصت نمایش و دیده شدن را به بازیگران، فیلمسازان مستقل و خصوصی، تازه کارها و حتی پیشکسوتانی که دلشان جوان است! داده است.
ورود به این تنگ راه (اگر بخواهیم یکبار هم که شده از پارتی بازی و مافیا صحبت نکنیم که جلوتر درباره این موضوع نیز توضیح خواهم داد) شدنی ست اما راهی جز تلاش بی وقفه و مستمر ندارد. به هیچ وجه! می خواهید بیننده را متاثر کنید، به وجد بیاورید و با او ارتباط برقرار کنید؟ واقعا می خواهید شما همان آدم باشید؟ بر خلاف تصور، راه این یک مورد شایسته سالاری ست. شایسته سالاری نشات گرفته از تلاش، از تئاتر، از تمرین مستمر روزانه بدن، بیان و میمیک و و و
خب، صبر کنید! می دانم آنچه که گفتم این روزها خیلی کم پیدا می شود، اما بیایید واقع بین باشیم، هنر اصل است اما اگر بازیگر در سینمای ایران بخواهد از بازیگری اش پول در بیاورد چاره ای جز ارتباط با فرم های مختلف ساخت، نگارش های متفاوت و کارگردان های مردم پسند ندارند.
حرف من را بد تفسیر نکنید. سینما برای مردم است. مردم هستند که از سینما درخواست می کنند و نویسنده، کارگردان، بازیگر و دیگر خدمتگذاران این حوزه باید آن را هوشمندانه دریافت کنند. آنچه که ساخته شده و به نمایش در می آید خواسته ی مردم است.
نباید سینما را شخصی سازی کنیم. سینما ابزار سرگرمی ست. این سرگرمی ها هستند که روایت متفاوت دارند. هرکس قصه ای را دوست دارد. سینمای واقع گرا (منظور ژانر نیست) با کلاس تر از سینمای کمدی نیست. فقط مخاطبش فرق دارد. همان مخاطب سینمای واقع گرا، سینمای کمدی را هم می بیند.
بالاخره میخوام جوابتون رو بدم. مثل هر تخصص دیگر، باید علم بازیگری را آموخت. بگذارید خیلی خیلی راحت بگویم. اساتید در ورکشاپ های بازیگری مختلف چندان متفاوت با یکدیگر صحبت نمی کنند. پس نگویید کدام کلاس بهتر است و کدام بدتر!
تئوری ها در محتوا ۹۰ درصد شبیه هم هستند. یادگیری و هنرجوی سخت کوش بودن با شماست؛ این که بخواهید بعد از آن کلاس مسلط به علم بازیگری، پا به دنیای سینما بگذارید. یکبار کلاس بازیگری رفتن کافیست مگر آنکه شما درست گوش نکرده و تمرین نکرده باشید. اگر تلاش نکنید، صدها ورکشاپ هم از شما بازیگر نخواهد ساخت. بهتر است پول، انرژی و زمان خود را تلف نکنید و همین الان سراغ کار دیگری بروید! شما اینکاره نیستید.
گول افراد سودجو را نخورید! با شرکت در این کلاس شما را به فلانی معرفی خواهیم کرد! بعد از این ورکشاپ شما در یک کار سینمایی بازی می کنید! میخواهید بازی کنید؟۴۰ میلیون پول بدهید و بروید جلوی دوربین!
هیچ کدام از این وعده ها به جایی نمی رسد. این افراد خائن و دزد در روز روشن هستند! مجبورم واضح تر بگویم تا سوء تفاهم نشود، روی صحبتم با اساتید بزرگواری نیست که بعد از ورکشاپ، تئاتری با منتخب های کلاس شان برگزار می کنند، که این کار بسیار مفید و انگیزه بخش ست.
این جمله برای همه آشناست. بیایید کمی منطقی به موضوع نگاه کنیم. لئوناردو دیکاپریو از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵ در ۶ فیلم مارتین اسکورسیزی بازی کرده است و رابرت دنیرو در ۹ فیلم اسکورسیزی بازی کرده است. این دو بازیگر هیچ رابطه خونی خاصی با اسکورسیزی ندارند! اما مسئله این نیست. درست است که در ایران این موضوع را به کثرت دیده ایم که اغلب بستگان درجه یک، دو و سه دوستان سینمایی به عرصه فیلم و فیلمسازی پیوسته اند. اسم این موضوع را نمی توانیم مافیا یا پارتی بازی در سینما بگذاریم. چرا؟چون سینمای ما تقریبا 99 درصد ایزوله است و تولیدات سینمایی کم تعداد ما مختص داخل است. در هر حال نمیخواهم این موضوع را پسندیده جلوه دهم، اما نمیتوان آن را نیز نکوهش کرد. چرا که اغلب کارگردان های مطرح جهان نیز با بازیگرانی که به خوبی آن ها را می شناسند چندین و چند بار کار می کنند. حال در سینمای ایران با چنین وسعت کوچکی، ارتباطات آنقدر کم است که فرصت اغلب برای آشنایان فیلمساز مهیا خواهد شد. تاکید من در ابتدای متن در مورد اهمیت موضوع ارتباط سازی به همین دلیل بود.
❌❌برای ورود به تمامی لینک های زیر «وی.P.ان» و «پراکثی» خود را خاموش کنید❌❌ ❌❌
اگر «کاربر خارج از ایران» هستید ابتدا در سایت مقصد که از طریق لینک هدایت می شوید ثبت نام کرده یا وارد شوید و مجدد روی لینک های موجود در این مطلب کلیک کنید❌❌
در این بخش شماره تماس آموزشگاه های بازیگری تهران (تقریبا تمام شان) را کنار یکدیگر جمع آوری کرده ام تا خدایی نکرده در فرآیند تحقیق خسته نشوید و حوصله تان سر نرود!?
از آنجایی که در شهرستان های کوچک و حتی بزرگ به جز مواردی انگشت شمار برگزاری ورکشاپ کارگردانی یا بازیگری، آموزشگاه سینمایی معتبری وجود ندارد صرفا در ادامه به معرفی آموزشگاه های سینمایی تهران خواهم پرداخت.
ترتیب معرفی کاملا تصادفی است و به معنای برتری یا اولویت موسسات نسبت به یکدیگر نیست.
پریسا بخت آور: مدیر این موسسه سینمایی هستند.او را با کارگردانی فیلم “دایره زنگی” میشناسیم و همچنین ایشان همسر اصغر فرهادی است.
در این موسسه انواع کلاس ها، از جمله آموزش بازیگری، آموزش کارگردانی، آموزش گریم، آموزش تدوین، آموزش فیلمبرداری، آموزش نورپردازی، آموزش فیلمنامه نویسی و حتی آموزش طراحی صحنه و لباس و آموزش عکاسی برگزار می شود.
کلاس کارگردانی اصغر فرهادی: اینجا تنها آموزشگاه سینمایی است که در آن تدریس می کند.
دوره بازیگری آتیلا پسیانی: مقدماتی و پیشرفته را تدریس می کند. بازی در فیلم «غلامرضا تختی» بهرام توکلی آخرین فغالیت اوست.
کلاس تصویربرداری هومن بهمنش: مدرس دوره تصویربرداری و نورپردازی سینمایی است. از جدیدترین کارهای او فیلمبرداری «سرخپوست» به کارگردانی نیما جاویدی و «متری شش و نیم» به کارگردانی سعید روستایی است.
دوره تدوین هایده صفی یاری: توسط او آموزش داده می شود. از آثار مشهور او جدایی نادر از سیمین، فروشنده، درباره الی ست.
کلاس فیلمنامه نویسی مهراب قاسم خانی: کمدی زا تدریس می شود. شاهکار او «شب های برره» و «مرد هزارچهره» است. «پاورچین»، «نقطه چین»، سریال «مسافران» ساخته رامبد جوان، سریال «ساختمان پزشکان» و «پژمان» سروش صحت را نیز او نوشته است.
طراحی صحنه و لباس آتوسا قلمفرسایی: مدرس طراحی صحنه و لباس است. اثر مهم فعالیت در فیلم حوض نقاشی به کارگردانی مازیار میری است و ورود آقایان ممنوع ساخته رامبد جوان است.
کلاس بازیگری اشکان خطیبی: تدریس به نوجوانان را در این موسسه به عهده دارد.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی موسسه بین الملل بامداد ?
وحید جلیلوند: کارگاه بازیگری سینما و تئاتر
سعید روستایی: کارگاه بازیگری
منوچهر هادی: کارگاه بازیگری مقابل دوربین
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی فرهنگ آوا ?
مدیر مسئول :هومن سیدی
هومن سیدی به آموزش بازیگری مقابل دوربین می پردازد.
هوتن شکیبا آموزش بازیگری می دهد.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی موسسه سینمایی هشت میلی متری ?
مدیر مسئول این مجموعه صابر ابر و مدیر آموزش آن پانته آ پناهی ها است.
الهام کردا: ورکشاپ بازیگری برگزار می کند.
صابر ابر: پرورش صدا و بیان را تدریس می کند.
حمید نعمت الله: کارگردانی را آموزش می دهد.
محمد مساوات: کارگاه خلاقیت در تئاتر و بازیگری را آموزش می دهد.
پانته آ پناهی ها: از الف تا ی منشی صحنه بودن را آموزش می دهد.
آتوسا قلمفرسایی: از الف تا ی طراحی صحنه و لباس را خواهید آموخت.
همچنین کارگاه بازیگری کودک از 9 تا 13 سال نیز در این مجموعه برگزار میشود.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آکادمی اینجا ?
یک خبر خوب برای آن هایی که می خواهند سراغ کلاس بازیگری نوید محمدزاده بروند. البته خبر بد آن است که در یک چشم به هم زدن کلاس ها پر شده است.
تنها راه های ارتباطی با این گروه از طریق موارد ذکر شده است و فراخوان و اخبار مربوط نیز از شبکه های اجتماعی این گروه منتقل می شود.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آتلیه تئاتر تازه ?
رضا گوران: او کارگردانی تئاتر تدریس می کند.
ایرج طهماسب مسترکلاس بازیگری خود را در این موسسه برگزار کرد
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی موسسه فرهنگی هنری کارنامه ?
موسسه هنرگستر حیایی توسط امین حیایی تاسیس گردید. هدف اولیه از پایه گذاری این موسسه استعدیابی در زمینه فعالیت های هنری است.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آکادمی بازیگری امین حیایی ?
محمد حسین لطیفی: تکنیک های بازیگری
فریدون جیرانی: شناخت تکنیک های بازیگری
نسیم ادبی: ایده تا اجرا تئاتر
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی موسسه فرهنگی و هنری نقش اول ?
مسعود کیمیایی موسس آزاد فیلم است.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی مدرسه کارگاه آزاد فیلم ?
فریدون جیرانی آکادمی سینمایی قرمز را تاسیس کرده است.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آکادمی قرمز ?
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آکادمی سمندریان ?
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آموزشگاه بازیگری و فیلمسازی هنر و سینما ?
همانطور که از نامش پیداست، آکادمی پانیذ به صورت تخصصی برای بازه سنی کودک و نوجوان بازیگری تدریس می کند. شبنم قلی خانی یکی از اساتید این موسسه است.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آموزشگاه بازيگرى پانيذ ?
داریوش ارجمند موسس آن بوده و از اساتید آن نیز هست.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آموزشگاه سینمایی هنر ارجمند ?
شعبه دیگر موسسه کارنامه تهران در شیراز است.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی مدرسه سینمایی کارنامه شیراز ?
امین تارخ موسس و استاد آن است.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی كارگاه آزاد بازيگرى امين تارخ ?
سرکار خانم پوران درخشنده در این موسسه تدریس کرده و بنیان گذار آن نیز هستند.
? شماره تماس، آدرس و مسیریابی، شبکه های اجتماعی آموزشگاه سینمایی خور مهر ?
قصد دارم درباره کارگاه های مختلف و معتبر سینمایی موجود در تهران و همچنین دانشگاه بازیگری به صورت اجمالی توضیح بدهم. البته تمرکز اصلی من در متن بر روی آموزش بازیگری است. این متن با توجه به تجربه شخصی، سلایق و دید شخصی نوشته شده و قصد ارزش گذاری بر روی هیچ کلاس بازیگری یا ورکشاپ کارگردانی را ندارد.
سعی میکنم پیرامون سوالات پرتکرار “کدام کلاس بازیگری“، “چه کلاس بازیگری“، “کدام کلاس کارگردانی” و همچنین در مورد “کلاس تئاتر” صحبت کنم. برخی از دوره ها که در موسسات ذکر شده برگزار می شوند، نام برده نشده اند و تنها دلیل آن سلیقه شخصی نویسنده است.
ابتدای امر بگویم که شخضا با رفتن به دانشگاه هنر و یا دانشگاه صدا و سیما یا دانشگاه برای تحصیل در رشته بازیگری، رشته کارگردانی سینما، رشته کارگردانی نمایش و هر آنچه تقریبا به این حوزه مربوط بشود مخالف هستم.
البته من نیز تحصیلات آکادمیک در زمینه سینما ندارم. کانون سینماگران جوان و یا انجمن سینمای جوان و یا حتی مدرسه ملی سینما نیز پیشنهاد من نیست.
البته طبق شنیده ها و گفته ها، اصغر فرهادی که پرچم دار سینمای ایران است، لیسانس خود در رشته تئاتر (گرایش ادبیات نمایشی) از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و مدرک فوق لیسانس خود را در همین رشته (گرایش کارگردانی) از دانشگاه تربیت مدرس دریافت کرده و فعالیتش در سینما را نیز از انجمن سینمای جوان اصفهان آغاز کرده است.
پس این امر کاملا یک تصمیم شخصی ست. اما نکته حائز اهمیت این است که بخش تئوری سینما و منابع آموزشی که در آن سالیان تدریس میشد تقریبا به روز و همگام با سینمای جهان بود ولی در حال حاضر همان منابع ۵۰ سال پیش که منسوخ شده اند تدریس می شود! مهمتر از آن تنها سینمای ما که همان سینمای بدنه است، تحت تاثیر و تاثر بر سینمای جهان بود. سینما درگیر چالش های فراوان در بعد فرهنگی و تلاش برای تحولی بنیادین بود. (اما حالا چطور؟) اصغر فرهادی در آن سالیان آغازگر نهضت پیشرو سینما شد و مسیرش را تا به اینجا ادامه داد.
مورد بعدی نیز تهیه و تولید فیلم های کوتاه در آن سالیان است. شما عملا هیچ چاره ای برای دسترسی به تجهیزات فیلمبرداری و صدابرداری به جز رجوع به انجمن سینمای جوان نداشتید. اما امروز کافیست “موبایلتان را بردارید و فیلمتان را بسازید”
میخواهم در مورد اینکه دقیقا وقتی عاشق سینما و بازیگری می شوید چه اتفاقی برایتان می افتد اینجا بنویسم. واقعیت امر این است که در شهرستان ها و به خصوص شهرهای کوچکتر فرصت برای کشف استعداد و عرض اندام کردن بسیار بسیار و بسیار زیاد محدود است. نه کلاس بازیگری خوبی وجود دارد. نه ورکشاپ بازیگری یا کارگردانی توسط استاد به نامی برگزار می شود. نه هیچ کارگاه عملی اتفاق می افتد.
تنها جایی که شما می توانید برای علم آموزی به آن مراجعه کنید انجمن سینمای جوان یا کانون سینماگران جوان است. اگر در شهر شما باشند. معمولا اساتید این مجموعه ها از کارکشته ای همان حوزه در آن شهر هستند. گاها از لحاظ علمی بسیار قابل احترام هستند.
بنده از همین کانون شروع کردم.اما به دلایل شخصی این مسیر چهار ترمه را ادامه ندادم. موضوع این بود که از لحاظ عملی هیچ چیز آنجا اتفاق نمی افتاد. کمی عقب تر که گوشی های موبایل امروزی وجود نداشتند، شما مجبور بودید برای ساخت یک فیلم کوتاه دست به دامان کانون شده تا به شما تجهیزات بدهند. البته چندان تعریفی نبودند اما در آن زمان بهتر از آن پیدا نمیشد.
حال رو به بازیگرها: چه بخواهید چه نخواهید و چه باورتان بشود یا نشود، تئاتر ایران سالانه یک نفر بازیگر خوب هم به حوزه تئاتر و سینما اضافه نمی کند. چرایی اش به خاطر آن است که همه بازیگری را یک سرگرمی، یک تفریح، یک کار دوم و یا هر چیزی که در اولویت دوم است می دانند. اما بازیگری خودش به تنهایی یک شغل است و هر روز باید برای آن وقت صرف کرد.
شما به عنوان بازیگر موظف هستید تا می توانید تئاتر ببینید و فیلم نگاه کنید. آنقدر که چشمتان برای تشخیص اجزاء یک بازی خوب از یک بازی بد قوی شود. البته حتما و حتما باید قبل از شروع علم این حوزه را کسب کنید. این یک سلیقه شخصی ست، اما من تحصیل در رشته بازیگری را در دانشگاه پیشنهاد نمی کنم.
تمامی حوزه های کاری پس از شروع به یک بازه ۵ تا ۱۰ ساله برای شکوفا شدن نیازمند هستند. پس اگر صبر ندارید یک دهه از عمرتان را تلف نکنید. هر روز این بازه را باید تلاش کنید. نکته ی مهمی که وجود دارد تمایز بین سینما و تئاتر است. ما در سینما (مگر اینکه تمام فیلم سکانس پلان باشد!) چیزی به عنوان یک پرده اجرا به مدت مثلا سی دقیقه نداریم. کات های مداوم و حفظ تمام حالات رفتاری باعث می شود که شما تداوم حس را تجربه نکنید و مجبورید فردای آن روز دقیقا مثل دیروزتان در همان سکانس بازی کنید.
تولید فیلم های سینمایی معمولا در یک بازه 30 روزه و به صورت شبانه روزی اتفاق می افتد. این امر فشار بالایی را به همه گروه وارد می کند. در تئاتر با لنز مواجه نیستید و قاب ها ناظرتان یکسان است. پس دستتان برای اجرا بازتر است. موارد زیادی از این قبیل وجود دارد که حوصله این متن خارج است. نتیجه اینکه مدیوم سینما با تئاتر بسیار متفاوت است و این کار بازیگر تئاتر را برای سینما و بالعکس سخت می کند.
اکثر علاقه مندان به حوزه سینما و بازیگری برای به تهران آمدن به خانواده هایشان اختلاف نظر دارند. البته حق دارند. چیزی که عمدتا تصورش را دارید خیلی متفاوت تر از آنچه اتفاق می افتد است. وارد شهری خواهید شد که هیچگونه ارتباطی با اهالی تئاتر و سینمایی اش ندارید. زندگی جدیدی را آغاز خواهید کرد که عمدتا همه وظایفش به عهده خودتان است. حال اگر برای گذران زندگی تان حمایت خانواده را داشته باشید (و بالفرض که نیاز به کار کردن ندارید) و اگر آدم مصری باشید روزانه 3 تا 4 ساعت می توانید تئاتر کار کنید، به دنبال ارتباطات بیشتر برای موقعیت های بازی باشید و نهایتا مطالعه کنید و فیلم ببینید حداقل این فیلم ها را دیده باشید!).
در واقع بهتر است خیلی منطقی تر به آنچه پیش رویتان است نگاه کنید. اما عشق است و این حرفا سرش نمی شود. سرآخر؛ دیده شدن، روی صحنه تشویق شدن و تا کمر برای مخاطبان خم شدن، هدیه گرفتن گل از یک طرفدار، جیغ و هورا کشیدن شان، واقعا زیباست. نترسید. اگر برای این ها بازیگری را دوست دارید، خیلی هم خوب است. این ها دلایل بسیاز خوبی برای اکتور شدن است؛ پس برایش تلاش کنید. در اولویت تان، اولین تان، نه یک سرگرمی!
در حال حاضر اگر شما خود را مستعد می بینید کافیست گوشی خودتان را بردارید و اولین فیلمتان را بسازید. شوخی نمیکنم. میتوانید به ساخته استیون سودربرگ یعنی Unsane در سال ۲۰۱۸ مراجعه کنید که با گوشی آیفون ساخته است! به این دلیل این را میگویم که بدانید فیلمسازی به هیچ وجه به ابزار وابسته نیست.
روی صحبت من با آن هایی ست که خودشان را به آب و آتیش می زنند تا به تهران بیایند و بازیگر با فیلمساز شوند. اگر متوجه این شده اید که مرکزیت تولیدات سینمایی تهران است، پس درست فهمیده اید.
اول رو به آن هایی که سودای کارگردانی دارند بگویم: برای گرفتن مجوز اولین فیلم ۹۰ دقیقه ای بلندتان و البته متقاعد کردن تهیه کننده ای که به شما اعتماد کند باید رزومه خوبی داشته باشید. تا می توانید فیلم بسازید. فقط شروع کنید و تجربه کسب کنید. گوشی موبایل کافیست. این هم شرایط صدور مجوز فیلم بلند. البته شرایطش به تهیه کننده تان هم وابسته است!
اینکه شما پس از کلاس ها به جایی، کسی، فیلمی یا کارگردانی معرفی می شوید، یا دروغ است یا اگر حقیقت هم داشته باشد مهم نیست. شما پس از آموزش دیدن، یک دانشجوی تازه کار هستید که هیچ تجربه ای ندارد. پس باید به فکر ادامه راه و ممارست در مسیرتان باشید.
بارها در مورد مسائل نخ نما شده ای مانند پول، پارتی و شانس حرف زده ایم. واقعیت این است که اگر قرار است این مسائل سد آرزوی شما شوند، همین الان این حوزه را فراموش کنید. شما باید و باید بهترین شوید، و این مهم جز با کسب تجربه اتفاق نمی افتد.
حداقل زمان شکوفا شدن و معرفی شدن شما به سینما یا تئاتر حرفه ای 5 سال است. نه میانبری وجود دارد و نه ثبت نام در n کلاس بازیگری به شما کمکی خواهد کرد پس پولتان را به امید پیدا کردن فرمول یا اکسیر بازیگری در این کلاس و آن کلاس هدر ندهید.
این مطلب برای اون دسته از کسانی که دنبال اصول بازیگری ان، درباره رشته بازیگری دارن تحقیق میکنن و یا تشنه تست بازیگری هستن نوشته شده. طبق تجربه شخصی و رفتن تا خط مقدم بازیگری در این متن از صفر تا صد فوت و فن‌هایی که برای بازیگر شدن باید بدونیم رو توضیح دادم.?
با سپاس - فروردین ۱۴۰۱
