امروز فرایند جذب و خروج از شرکت در یک سال اخیر را تحلیل کردیم. در یک سال گذشته، روند مهاجرت در شرکت رشد محسوسی داشته است. با وجود شرایط سخت اقتصادی در کشور و کاهش امید در اقشار مختلف مردم چنین روندی دور از انتظار نبود. مخصوصا در مشاغلی مثل برنامه‌نویسی که زبان مشترکشان با محیط کار کدنویسی و الگوریتم واعداد و ارقام است.
چالش دیگری که در بررسی جذب برایمان پر رنگ شد، «حقوق و دستمزد» بود. بازار کار در صنعت آی تی، کاملا به یک اقیانوس قرمز تبدیل شده است و یکی از مهم‌ترین ابزارهای رقابتی در آن، حقوق و دستمزد است. شرکت‌هایی هستند که روز به روز بیشتر این ابزار را به کار می‌گیرند، بدون اینکه عواقب آن را بر بازار کار بسنجند. در این بین، بعضی شرکت‌ها که به واسطه تحریم یا رانت دولتی در بازار به انحصار دست یافته‌اند، با استفاده از موقعیت خود شرایط کلی بازار کار را به سمت جنگ حقوق و دستمزد برده‌اند.
در تحلیل یک صنعت، معمولا می‌گویند رقابت قیمتی منجر به متضرر شدن همه رقبای بازار یا در نهایت انحصار خواهد شد. انحصار که در صنعت نرم‌افزاری ممکن نیست و نتیحه محتوم چنین رقابت قیمتی بر سر نیروی کار، کاهش سود، تعدیل نیرو، و در آخر ورشکستگی و تعطیلی کسب‌وکارهای آی تی خواهد شد.
علاوه بر این، رقابت در بازار کار صنعت نرم‌افزار منحصر به بازار داخلی نیست. شبکه‌های اجتماعی این امکان را فراهم کرده است که افراد توانمند با شرکت‌های خارجی ارتباط کاری بگیرند و در قالب دورکاری پروژه‌های مرتبط را انجام دهند. درآمد دلاری حاصل از این نوع همکاری و ساعات کاری منعطف باعث شده بسیاری از نیروهای فنی مستعد به دنبال چنین فرصت‌های کاری باشند.این شرایط باعث کاهش نیروهای فعال در بازار کار داخلی و همزمان افزایش توقعات کارجویان فعال در بازار شده است.
کسانی چون ما که در زمینه جذب و مدیریت استعداد در صنعت نرم‌افزار فعال هستند همزمان با تمام مشکلات شخصی، سازمانی، و فراسازمانی در چنین بازاری در حال تلاشند. به نظر می‌رسد این روندها نه تنها متوقف نشود، بلکه روند به رشدی داشته باشد و از بر هم کنش آن‌ها بازار نیروی کار در صنعت نرم‌افزار تغییرات زیادی کند.
