"با دستی صحبت کن که همه چیز را نوشته است" مثل بچه‌ها که آرزوهاشون را نقاشی می‌کنند ما آدم بزرگ‌ها هم باید با خودمون صحبت کنیم، یاد بگیریم که بنویسیم و با دستی که می‌نویسه صحبت کنیم، نوشتن همه گره‌ها را از هم باز میکنه و آنموقع حل کردنش خیلی آسان است.
تمرین کنیم که دیوار آرزوهامون سقف نداشته باشه و آسمون زمینی که روی آن راه میریم، برامون همیشه صاف و رویایی باشه، بنویسیم و از نوشتن لذت ببریم؛ کسی نمیتونه جلو نوشتن ما را بگیره جز دست‌هامون و اگه بتونیم دست‌هامون را متقاعد کنیم که برامون بنویسه، دست‌هامون سر ذوق می‌آیند و برامون از هرآنچه دوست داریم بشنویم، سخن می‌گویند و ما را به اعماق زندگی می‌برند.
