یک قرارداد حقوقی دقیق و جامع برای هرگونه معامله تجاری، از جمله انتقال سهام و تقسیم سود از فروش محصولات نرمافزاری و ... ضروری است تا حقوق و تعهدات هر دو طرف را به طور واضح تعریف کند و از بروز سوءتفاهم‌ها و اختلافات آینده جلوگیری کند.
در نگاه اول هیچ هیجانی بیشتر از موافقت با درخواست جذب سرمایه برای یک کارآفرین، انرژی بخش نیست، چرا که شخصا همیشه فکر می‌کردم، حضور سرمایه‌گذار میتواند باعث رشد و اسکیل کسبوکار و همچنین درآمد بیشتر شود. اما پشت این هیجان، سایه‌ای از اشتباهات و بایوس‌های غلط وجود دارد که میتواند تمام رویاهای شما، بعنوان یک استارتاپ یا فاندر را تحت تاثیر قرار دهد. بخش زیادی از این اشتباهات مربوط به کمبود تجربه کافی و همچنین عدم دقت در مکتوب کردن توافقاتی‌ست که بعدها شما را با چالش‌های بسیار، مطالبات گسترده و حتی ضررهای مالی روبه‌رو خواهد کرد.
این نوشتار شاید در نگاه اول خیلی طولانی بنظر بیاید، اما باور کنید ماحصل سال‌ها تجربه و پنجه‌افکنی یک کارآفرین در مسیر توسعه کسبوکار در مذاکره با سرمایه‌گذار، جلسات حقوقی، چالش‌های تیم توسعه و ... بوده است. در ادامه سعی کردم تمامی چالش‌ها و نکات لازم که هر سرمایه‌گذار و تیم استارتاپی ممکن است با آن دست‌وپنجه نرم کنند را به قلم بیاورم در «نگاهی حقوقی و مدیریتی به مسئله شروع یک شراکت استراتژیک به ازای درصدی از سهام و درآمد ...»
این مقاله به عنوان یک راهنمای کلی برای تنظیم قرارداد شما عمل کرده و می‌بایست با توجه به نیازهای خاص پروژه و قوانین جزیی‌تر تطبیق داده شود. مشورت با یک وکیل متخصص در زمینه حقوق تجارت و مالکیت معنوی برای تضمین اینکه تمام جوانب پوشش داده شده‌اند و قرارداد به درستی تنظیم شود، میتواند به عنوان یک نقطه شروع برای بحث‌های بیشتر با وکیل شما عمل کند.
تنظیم یک قرارداد تجاری دقیق و جامع که از حقوق و منافع هر دو طرف محافظت کند، برای معاملاتی مانند «انتقال سهام» و «تقسیم سود از فروش محصول» جزو ضروریات هر همکاری است. فرضیات زیر را بخش‌های مختلف قرارداد که شفافیت و درک متقابل را تضمین میکند درنظر بگیریم:
این لیست به عنوان یک تضمین برای پوشش اکثر جوانب مهم در قرارداد عمل کرده و به طرفین کمک میکند تا از یک توافق برد-برد اطمینان حاصل کنند. حال به بررسی عمیق‌تر هرکدام از این بخش‌ها خواهیم پرداخت:
بخش "حقوقی و قراردادی" یک توافقنامه، موارد مختلفی که به جنبه‌های قانونی و تعهدات طرفین مربوط میشوند را مورد بررسی قرار میدهد. این بخش به عنوان بنیادی برای تمامی تعاملات و تراکنش‌هایی که طی قرارداد انجام میشوند، عمل کرده و شامل موارد زیر است:
حال کمی عمیق‌تر وارد جزییات شده و به بررسی موارد لازم می‌پردازیم.
در بخش حقوقی و قراردادی یک توافقنامه، "تعریف دقیق محصول" یکی از اساسی‌ترین جزئیات است که باید به دقت تنظیم شود. این بخش شامل موارد زیر است:
این توضیحات باید به گونهای باشند که هر دو طرف قرارداد دقیقاً بدانند که محصول چیست و چه کاربردها و محدودیت‌هایی دارد. این شفافیت به جلوگیری از سوءتفاهم‌ها و اختلافات آتی کمک میکند و اطمینان میدهد که هر دو طرف از تعهدات خود، آگاه هستند. همچنین، این بخش میتواند به عنوان مرجعی برای ارزیابی عملکرد محصول و تطابق آن با شرایط قرارداد استفاده شود.
در بخش حقوقی و قراردادی یک توافقنامه تجاری، "سهم و میزان مالکیت" به تعیین دقیق درصد سهامی که به طرفین واگذار میشود و نحوه ارزیابی ارزش آن سهام اشاره دارد. این بخش شامل جزئیات زیر است:
این بخش بسیار مهم است زیرا تعیین میکند که چه مقدار از کنترل و منافع شرکت به طرف دیگر منتقل میشود و باید به گونهای تنظیم شود که هر دو طرف از تعهدات و حقوق خود آگاه باشند. این اطلاعات به طرفین کمک میکند تا تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد معامله بگیرند و از ارزش واقعی سهم خود مطلع باشند. همچنین، این بخش میتواند در تعیین استراتژی‌های مالی و سرمایه‌گذاری آینده نقش داشته باشد.
در بخش حقوقی و قراردادی یک توافقنامه، "شرایط انتقال سهام" به جزئیات و نحوه انتقال مالکیت سهام از یک طرف به طرف دیگر میپردازد. این بخش شامل موارد زیر است:
این بخش باید به گونهای نوشته شود که اطمینان حاصل کند انتقال سهام به صورت شفاف و بدون ابهام انجام میشود و هر دو طرف از حقوق و تعهدات خود آگاه هستند. این اطلاعات به جلوگیری از اختلافات آتی کمک میکند و اطمینان میدهد که انتقال سهام به نحوی انجام میشود که منافع هر دو طرف را تأمین کند.
در بخش حقوقی و قراردادی یک توافقنامه، "تقسیم سود" به نحوه توزیع سود حاصل از فروش محصولات یا خدمات بین طرفین قرارداد میپردازد. این بخش شامل موارد زیر است:
این بخش از قرارداد بسیار مهم است زیرا تضمین میکند که تیم توسعهدهنده بر اساس توافق از سود حاصل از فروش محصول بهره‌مند میشود و شرایط مالی قرارداد به صورت شفاف و عادلانه اجرا میشود. همچنین، این بخش به جلوگیری از اختلافات آتی کمک میکند و اطمینان میدهد که هر دو طرف از نحوه تقسیم سود مطلع هستند و میتوانند برنامه‌ریزی مالی خود را بر اساس آن انجام دهند.
در بخش حقوقی و قراردادی یک توافقنامه، "مدت زمان قرارداد" به دورهای اشاره دارد که طی آن قرارداد به طور رسمی فعال و معتبر است. این بخش شامل موارد زیر است:
این بخش از قرارداد به طرفین اجازه میدهد تا برنامه‌ریزی‌های لازم را برای مدت زمان همکاری خود انجام دهند و اطمینان حاصل کنند که تعهدات و حقوق آنها در طول دوره قرارداد محفوظ می‌ماند. همچنین، این بخش به طرفین کمک میکند تا در صورت نیاز به تمدید همکاری، فرآیند مشخصی را دنبال کنند.
در بخش "حقوقی و قراردادی" یک توافقنامه، "شرایط فسخ" به مجموعه‌ای از قوانینی اشاره دارد که تعیین میکنند چه زمانی و چگونه یک طرف یا هر دو طرف میتوانند قرارداد را قبل از پایان مدت آن به صورت قانونی پایان دهند. این شرایط معمولاً شامل موارد زیر است:
• نقض قرارداد: اگر یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند یا از شرایط قرارداد تخطی کند، طرف دیگر ممکن است حق فسخ قرارداد را داشته باشد.
• عدم انجام تعهدات: اگر یکی از طرفین نتواند تعهدات مشخص شده در قرارداد را انجام دهد، این میتواند زمینه‌ساز فسخ قرارداد باشد.
• تغییر شرایط: در صورت تغییر شرایط اساسی که بر اساس آنها قرارداد منعقد شده است، ممکن است فسخ قرارداد مطرح شود.
• توافق طرفین: طرفین ممکن است به صورت توافقی و بدون وجود نقض یا عدم انجام تعهدات، تصمیم به فسخ قرارداد بگیرند.
• شرایط قانونی: گاهی اوقات، تغییرات در قوانین یا مقررات میتواند باعث شود که ادامه قرارداد غیرقانونی یا غیرممکن شود.
• اطلاع‌رسانی: معمولاً قراردادها شرایطی را برای اطلاع‌رسانی قبل از فسخ تعیین میکنند، مانند ارسال اطلاعیه فسخ در یک دوره زمانی مشخص قبل از فسخ واقعی.
این بخش برای هر دو طرف قرارداد اهمیت دارد زیرا به آنها امکان میدهد تا در صورت بروز مشکلات یا تغییر شرایط، با دانستن حقوق و تعهدات خود، به صورت منصفانه و قانونی از قرارداد خارج شوند. همچنین، این شرایط به جلوگیری از اختلافات طولانی و پرهزینه کمک میکند و اطمینان میدهد که فسخ قرارداد به نحوی انجام میشود که حقوق هر دو طرف محترم شمرده میشود.
در بخش "حقوقی و قراردادی" یک توافقنامه، "حل اختلاف" به مجموع های از روش ها و فرآیندهایی اشاره دارد که طرفین قرارداد در صورت بروز اختلاف یا مناقشه بر سر مفاد قرارداد یا اجرای آن، باید از آنها پیروی کنند. این بخش معمولاً شامل موارد زیر است:
• روش های حل اختلاف: تعیین روشهای مختلفی که طرفین میتوانند برای حل اختلافات خود استفاده کنند، مانند مذاکره مستقیم، میانجیگری و داوری.
• انتخاب داور: توضیح نحوه انتخاب داور یا داوران در صورت نیاز به داوری، از جمله تعیین صلاحیت‌ها و تجربیات مورد نیاز برای داور.
• مکانیزم‌های حل اختلاف: تعیین فرآیندهای دقیقی که باید در جریان حل اختلاف دنبال شوند، مانند تشکیل جلسات داوری، ارائه مدارک و شواهد و روشهای اعلام نتیجه.
• محل داوری: تعیین مکانی که داوری باید در آن انجام شود، که میتواند بر اساس توافق طرفین یا قوانین مربوطه باشد.
• قوانین حاکم: اشاره به مجموعه قوانین یا مقرراتی که بر فرآیند داوری حاکم هستند، مانند قوانین داوری ملی یا بین‌المللی.
• تصمیم‌های داوری: توضیح اینکه تصمیم‌های صادر شده توسط داور یا داوران چگونه باید اجرا شوند و آیا این تصمیم‌ها قطعی و لازم‌الاجرا هستند یا خیر.
این بخش برای جلوگیری از طولانی شدن و پیچیده شدن اختلافات و منازعات حقوقی اهمیت دارد و به طرفین کمک میکند تا به روشی سازمان‌یافته و موثر به حل اختلافات خود بپردازند. همچنین، این بخش از قرارداد به اطمینان از
اینکه هر دو طرف میتوانند به تصمیم‌های عادلانه و منصفانه دست یابند، کمک میکند.
در بخش "ارزیابی موشکافانه" (Due Diligence) یک توافقنامه، به فرآیند جامع و دقیق بررسی و ارزیابی شرکت یا محصولی که قرار است مورد معامله قرار گیرد، اشاره میشود. این فرآیند شامل موارد زیر است:
دودلیجنس به خریداران اطمینان میدهد که آنها از تمام جوانب مرتبط با معامله آگاه هستند و میتوانند تصمیمات مبتنی بر اطلاعات دقیق بگیرند. این فرآیند همچنین به کاهش ریسک‌های معامله کمک میکند و میتواند در تعیین قیمت خرید و شرایط قرارداد نقش مهمی داشته باشد.
در ادامه بصورت عمیق‌تر مباحث مربوط به دودلیجنس یا ارزیابی موشکافانه را با یکدیگر مرور می‌کنیم.
در فرآیند ارزیابی موشکافانه (Due Diligence)، "بررسی مالی" یکی از مهمترین جنبه‌ها است که به تحلیل و ارزیابی دقیق وضعیت مالی شرکت-محصول مورد نظر برای معامله میپردازد. این بررسی شامل موارد زیر است:
• صورتهای مالی: بررسی صورتهای مالی شرکت(استارتاپ)، از جمله ترازنامه، صورت سود و زیان و گردش وجوه نقد.
• بدهیها و تعهدات: تجزیه و تحلیل بدهی‌های جاری و بلندمدت شرکت(تیم)، همچنین بررسی تعهدات مالی مانند اجاره‌ها و قراردادهای خدماتی.
• داراییها: ارزیابی دارایی‌های شرکت(تیم)، شامل دارایی‌های ثابت و جاری و همچنین دارایی‌های نامشهود مانند حقوق مالکیت فکری.
• پیشبینیهای مالی: تحلیل پیشبینیهای مالی شرکت(استارتاپ) برای آینده، شامل برنامه‌های رشد و توسعه.
• نقدینگی و جریان نقدی: بررسی توانایی شرکت(تیم) در تولید نقدینگی و مدیریت جریان‌های نقدی.
• ارزیابی ریسک: شناسایی ریسک‌های مالی که ممکن است بر عملکرد مالی شرکت(تیم-محصول) تأثیر بگذارند.
این بررسی به سرمایه‌گذار کمک میکند تا از توانایی‌های مالی شرکت(استارتاپ) برای انجام تعهداتش آگاه شوند و اطمینان حاصل کنند که ایشان میتواند در آینده پایدار بماند و رشد کند. همچنین، این بررسی مالی به شناسایی هرگونه مسئله مالی که ممکن است نیاز به رسیدگی داشته باشد یا بر شرایط معامله تأثیر بگذارد، کمک میکند.
در فرآیند ارزیابی موشکافانه (Due Diligence)، "ارزیابی حقوقی" به بررسی دقیق و جامع تمام جنبه‌های حقوقی مرتبط با یک شرکت، استارتاپ یا معامله میپردازد. این بررسی شامل موارد زیر است:
ارزیابی حقوقی به سرمایه‌گذار کمک میکند تا از وضعیت حقوقی شرکت(تیم-محصول) آگاه شده و اطمینان حاصل کنند که هیچ مسئله حقوقی پنهانی وجود ندارد که ممکن است بر ارزش معامله یا توانایی انجام تعهدات تأثیر بگذارد. این فرآیند همچنین به کاهش ریسک‌های معامله کمک میکند و میتواند در تعیین شرایط قرارداد نقش مهمی داشته باشد.
در فرآیند ارزیابی موشکافانه (Due Diligence)، بخش "تحقیقات فنی" به ارزیابی دقیق فناوری‌ها، محصولات، پتانسیل نوآوری و وضعیت توسعه محصولات تیم مورد نظر برای معامله میپردازد. این بررسی شامل موارد زیر است:
تحقیقات فنی به سرمایه‌گذار کمک میکند تا از وضعیت فنی و تکنولوژیکی محصول آگاه شده و اطمینان حاصل کنند که تیم دارای پایه‌های فنی محکم و پتانسیل رشد در آینده است. این بررسی همچنین به شناسایی فرصت‌ها و چالش‌های فنی که ممکن است بر ارزش محصول و توانایی آن برای انجام تعهدات تأثیر بگذارند، کمک میکند.
در فرآیند ارزیابی موشکافانه (Due Diligence)، "بررسی بازار" به تحلیل دقیق بازارهایی که شرکت-محصول در آن فعال است و بررسی موقعیت رقابتی آن در میان رقبا میپردازد. این بررسی شامل موارد زیر است:
بررسی بازار به خریداران کمک میکند تا درک بهتری از پتانسیل رشد و سودآوری شرکت داشته باشند و اطمینان حاصل کنند که استراتژی‌های بازاریابی محصول با اهداف و انتظارات آنها هم‌خوانی دارد. این بررسی همچنین به شناسایی فرصت‌های جدید بازار و تهدیدهای احتمالی که ممکن است بر عملکرد محصول تأثیر بگذارند، کمک میکند.
در فرآیند ارزیابی موشکافانه (Due Diligence)، "ارزیابی مدیریت و سازمان" به بررسی جامع تیم مدیریتی، ساختار سازمانی، فرهنگ شرکت و منابع انسانی میپردازد. این بررسی شامل موارد زیر است:
ارزیابی مدیریت و سازمان به سرمایه‌گذار کمک میکند تا درک بهتری از توانایی‌های رهبری و مدیریتی شرکت-تیم داشته باشند و اطمینان حاصل کنند که شرکت دارای یک تیم مدیریتی قوی و یک سازمان منسجم است. این بررسی همچنین به شناسایی فرصت‌ها و چالش‌های مرتبط با منابع‌انسانی و فرهنگ‌سازمانی که ممکن است بر عملکرد شرکت تأثیر بگذارند، کمک میکند.
مالکیت معنوی به حقوقی اطلاق میشود که به افراد برای ابداعات و اختراع‌های حاصل از ذهن خود اعطا میشود. این نوع مالکیت شامل حقوق مادی و معنوی است و به افراد امکان میدهد تا از آثار ادبی، هنری، علمی و صنعتی خود حمایت کنند. مالکیت معنوی شامل دو بخش عمده است: حقوق مالکیت ادبی و هنری و حقوق مالکیت صنعتی. حقوق مالکیت صنعتی شامل اختراعات، طرح‌های صنعتی و علايم تجاری (برند) است و به مخترعان و صاحبان این ابداعات اجازه میدهد تا از تولید، فروش و استفاده تجاری بدون مجوز از اختراعات و طرح‌های خود جلوگیری کنند.
در ایران، قانون‌گذار از مالکیت معنوی حمایت کرده و حقوق مادی و معنوی دارنده آن را به رسمیت شناخته است.
"مالکیت معنوی" به بررسی و ارزیابی دارایی‌های معنوی شرکت-تیم مورد نظر برای سرمایه‌گذاری میپردازد. این بررسی شامل موارد زیر است:
ارزیابی مالکیت معنوی به سرمایه‌گذاران کمک میکند تا از ارزش واقعی دارایی‌های معنوی شرکت-تیم آگاه شده و اطمینان حاصل کنند که این داراییها به درستی حفاظت و مدیریت میشوند. این بررسی همچنین به شناسایی فرصت‌ها و چالش‌های مرتبط با مالکیت معنوی که ممکن است بر ارزش شرکت و توانایی آن برای انجام تعهدات تأثیر بگذارند، کمک میکند.
در تنظیم بخش هزینههای توسعه و لایسنس یک توافقنامه، بصورت شفاف درباره برنامه مالی لایسنسها، نوسانات نرخ ارز موارد دیگری از جمله موارد زیر را باید به دقت بررسی و در نظر گرفت:
این موارد باید به صورت شفاف و دقیق در قرارداد ذکر شوند تا طرفین از تعهدات و حقوق خود آگاه باشند. همچنین، باید توجه داشت که تغییرات احتمالی در قوانین مرتبط با لایسنسها و هزینههای توسعه ممکن است بر شرایط قرارداد تأثیر بگذارد و باید در قرارداد گنجانده شود. در ادامه به بررسی عمیق‌تر هرکدام از این موارد پرداخته میشود:
در بخش «هزینههای توسعه و لایسنس»، قسمت «تامین مالی توسعه» شامل شناسایی و تخصیص منابع مالی لازم برای پوشش دادن کلیه هزینههای مرتبط با توسعه محصول است. منابع مالی میتوانند شامل سرمایه‌گذاری خصوصی، وام‌های بانکی، یارانه‌های دولتی یا سایر منابع تأمین مالی باشند.
این بخش از قرارداد باید به صورت دقیق و شفاف تنظیم شود تا از بروز سوءتفاهم‌ها و اختلافات مالی در آینده جلوگیری شود. همچنین، باید در نظر داشت که هزینههای توسعه و لایسنس ممکن است با پیشرفت پروژه و تغییرات در بازار و فناوری تغییر کنند، بنابراین باید انعطافپذیری لازم برای پوشش دادن این تغییرات در قرارداد گنجانده شود.
در بخش «هزینههای توسعه و لایسنس»، قسمت «تقسیم هزینهها» به توافق طرفین بر سر نحوه تقسیم هزینههای مرتبط با توسعه محصول پرداخته میشود. این بخش شامل موارد زیر است:
این بخش از قرارداد باید به دقت تنظیم شود تا از تعادل مالی بین طرفین حفاظت کند و اطمینان حاصل شود که هر دو طرف به تعهدات مالی خود عمل میکنند. همچنین، باید انعطافپذیری کافی برای مقابله با تغییرات احتمالی در هزینهها در نظر گرفته شود.
در بخش «هزینههای توسعه و لایسنس»، قسمت «لایسنسهای ثالث» به موضوع مهم تهیه و استفاده از نرمافزارها، پایگاه دادهها و ابزارهای توسعه‌ای که توسط شرکت‌ها یا افراد ثالث ارائه میشوند، پرداخته میشود.
این بخش شامل موارد زیر است:
این بخش از قرارداد باید به دقت تنظیم شود تا از حقوق مالکیت فکری طرفین حفاظت کند و اطمینان حاصل شود که تمام نرمافزارها و ابزارهای مورد استفاده به صورت قانونی و با رعایت تمامی شرایط لایسنس استفاده میشوند. همچنین، باید توجه داشت که تغییرات احتمالی در قوانین مرتبط با لایسنسها و هزینههای توسعه ممکن است بر شرایط قرارداد تأثیر بگذارد و باید در قرارداد گنجانده شود.
در بخش «هزینههای توسعه و لایسنس»، قسمت «انتخاب لایسنس مناسب» به اهمیت انتخاب نوع لایسنسی میپردازد که با نیازهای پروژه و بودجه موجود هم‌خوانی دارد. این بخش شامل موارد زیر است:
انتخاب لایسنس مناسب میتواند تأثیر قابل توجهی بر هزینههای کلی پروژه و همچنین بر حقوق و مسئولیت‌های قانونی طرفین داشته باشد. بنابراین، این انتخاب باید با دقت و توجه به تمام جوانب انجام شود.
سایر موارد که اهمیت آن در تصمیم‌گیری میتواند برای هر تیم سلیقه‌ای باشد:
بخش نحوه استفاده از منابع انسانی در قراردادها به مدیریت و توافق بر سر استفاده از کارکنان و تیمهایی که در پروژه‌های توسعه نرمافزاری دخیل هستند، میپردازد. این بخش شامل موارد زیر است:
این بخش از قرارداد باید به دقت تنظیم شود تا از هماهنگی و کارایی تیم توسعه اطمینان حاصل شود و تضمین کند که تیم قادر به دستیابی به اهداف پروژه در چارچوب زمانی و بودجه تعیین شده است. همچنین، باید توجه داشت که تغییرات احتمالی در نیازهای پروژه ممکن است بر نیازهای منابع انسانی تأثیر بگذارد و باید در قرارداد گنجانده شود. در ادامه کمی عمیق‌تر به این مسئله نگاه می‌کنیم:
در بخش «نحوه استفاده از منابع انسانی»، بخش «تعیین نقش‌ها و مسئولیت‌ها» به توافق بر سر وظایف و مسئولیت‌هایی است که هر عضو تیم باید انجام دهد پرداخته میشود که این فرآیند شامل چندین مرحله است:
این رویکرد به ایجاد یک تیم هماهنگ و کارآمد کمک میکند که در آن هر فرد میداند چه کاری باید انجام دهد و چگونه میتواند به اهداف کلی تیم کمک کند. همچنین علاوه بر افزایش رضایت شغلی و کارایی کلی کمک میکند طرفین قرارداد چشم‌انداز مشابهی در مسئله داشته باشند.
در بخش «نحوه استفاده از منابع انسانی»، بخش «تعهدات استخدامی» به مجموعه‌ای از شرایط و قوانینی اشاره دارد که در زمان استخدام یک فرد توسط سازمان تعیین میشود. این شرایط میتواند شامل موارد زیر باشد:
این تعهدات باید به صورت شفاف و دقیق در قرارداد کاری ذکر شوند تا هم کارمند و هم کارفرما از حقوق و مسئولیت‌های خود آگاه باشند. همچنین، این شرایط باید به گونهای باشد که از حقوق کارمندان محافظت کند و در عین حال به سازمان اجازه دهد تا به صورت مؤثر از منابع انسانی خود استفاده کند. این تعهدات میتوانند به عنوان بخشی از فرآیند مدیریت منابع انسانی، در قرارداد بین شرکت-تیم و سرمایه‌گذار ذکر شود.
در بخش «نحوه استفاده از منابع انسانی»، بخش «حفظ کارکنان کلیدی» درک مشترک طرفین از اهمیت حفظ کارکنان کلیدی بسیار حائز اهمیت است. سرمایه‌گذار اصولا برخی هزینهها را نامربوط دانسته و پس از مدتی که شرکت-تیم توسعهدهنده نیاز به دادن امتیازهایی به افراد کلیدی سازمان خود پیدا میکند، پشت ایشان را خالی میکنند یا به قول‌های مکتوب نشده عمل نمی‌کنند، که همین امر میتواند تیم توسعه را تحت تاثیر قرار دهد. در نتیجه, توضیحاتی در مورد استراتژی‌های مختلف برای حفظ کارکنان کلیدی که میتواند حین اخذ قرارداد با سرمایه‌گذار ذکر شود را باهم مرور می‌کنیم:
این استراتژی ها باید به گونهای طراحی شوند که با فرهنگ سازمانی و اهداف کلی پروژه هماهنگ باشند. همچنین، باید به صورت مداوم ارزیابی شوند تا اطمینان حاصل شود که به طور مؤثر در حفظ کارکنان کلیدی موفق هستند. این امر میتواند به کاهش هزینههای جذب و آموزش کارکنان جدید کمک کند و در عین حال به افزایش رضایت شغلی و تعهد کارکنان و در نتیجه رضایت سرمایه‌گذار منجر شود.
در بخش «نحوه استفاده از منابع انسانی»، بخش «آموزش و توسعه» تمرکز بر روی ارتقاء مهارتهای تیم توسعه و حفظ استانداردهای فنی پروژه است. این بخش شامل موارد زیر میباشد:
این بخش از قرارداد باید به دقت طراحی شود تا اطمینان حاصل شود که تیم توسعه میتواند با سرعت تغییرات تکنولوژیکی و نیازهای پروژه همگام شود و در عین حال، کیفیت و استانداردهای مورد نظر را حفظ کند. این امر به افزایش کارایی و رقابتپذیری شرکت-تیم در بازار کمک میکند.
در بخش «نحوه استفاده از منابع انسانی»، بخش «مدیریت منابع»، تمرکز بر روی تخصیص بهینه و انعطاف‌پذیر منابع انسانی برای پاسخگویی به نیازهای متغیر پروژه است. این بخش شامل موارد زیر میباشد:
این بخش از قرارداد باید به گونهای طراحی شود که به سازمان اجازه دهد تا به طور مؤثر با تغییرات پروژه همگام شود و در عین حال، از کارکنان خود به نحو احسن استفاده کند. این امر به افزایش کارایی و انعطافپذیری تیم کمک میکند و اطمینان میدهد که پروژه میتواند به طور موثر به پیشرفت خود ادامه دهد.
در بخش گزارش‌دهی و نظارت، تمرکز بر روی ایجاد یک سیستم شفاف و کارآمد برای پیگیری و ارزیابی پیشرفت پروژه است. این بخش شامل موارد زیر میباشد:
این بخش از قرارداد باید به گونهای طراحی شود که اطمینان حاصل شود تمامی اعضای تیم و ذینفعان از پیشرفت پروژه مطلع هستند و میتوانند به طور مؤثر در تصمیم‌گیری‌ها و اقدامات اصلاحی مشارکت کنند. این امر به افزایش شفافیت و موفقیت کلی پروژه کمک میکند.
در بخش توسعه، پشتیبانی و نگهداری، تمرکز بر روی تعیین مسئولیت‌ها و تعهدات مربوط به حمایت مداوم و بهبود محصول پس از تحویل آن است. این بخش شامل موارد زیر میباشد:
این بخش از قرارداد باید به گونهای طراحی شود که اطمینان حاصل شود محصول پس از تحویل به مشتری، همچنان پشتیبانی شده و به‌روز نگه داشته میشود. این امر به افزایش اعتماد مشتریان و اطمینان از رضایت آنها در طولانی مدت کمک میکند. همچنین، این بخش باید به گونهای باشد که انعطافپذیری لازم برای پاسخگویی به تغییرات آتی در فناوری و نیازهای بازار را فراهم کند.
بنظر میاد همه مواردی که باید رو نوشتم و بهشون پرداختم. امیدوارم در این مقاله و قالب زیر قدمی ناچیز در راستای توسعه کسبوکار شما و افزایش دارایی سرمایه‌گذاران برداشته باشم.
با سپاس قبلی از پیشنهادات سازنده آتی شما. هر سوالی داشتین میتونین زیر همین مقاله مطرح کنین که باهم در ارتباط باشیم.
محمدمهدی نوری - توسعهدهنده کسب و کار
IdeamaTeam@gmail.com
لیستی از مهمترین عناوینی که باید در قرارداد سرمایه‌گذار و استارتاپ (تیم توسعهدهنده) درنظر بگیریم:
• حفاظت از حقوق مالکیت معنوی
• توافقنامه‌های محرمانگی و لایسنس
• تقسیم هزینههای توسعه
• بودجه و منابع مالی
• استخدام و حفظ کارکنان
• تعهدات مربوط به تیم توسعه
• فرکانس و شاخص‌های گزارش‌دهی
• نظارت و ارزیابی پیشرفت
• استراتژی‌های بازاریابی و فروش
• تعیین قیمت و کانال‌های توزیع
• تعهدات مربوط به نگهداری و پشتیبانی محصول
• بروزرسانی‌ها و ارتقاء محصول
• شرایط و نحوه فسخ قرارداد
• تبعات نقض قرارداد
• مکانیزم‌های حل اختلاف و داوری
• انتخاب داور و محل داوری
• شرایط خاص و توافقات جانبی
• امضاها و تاریخ انعقاد قرارداد
