امروز دوست داشتم از اون پاک کن استفاده کنم.همون پاک کنی که دوستام تو مدرسه بهش میگفتن پاک کن جادویی...شاید مسخره بنظر بیاد اما من وقتی راهنمایی بودم هر پاک کنی که میخریدم و گم می‌کردم.یه روز یه پاک کنی خریدم که دوستش داشتم نمی‌خواستم گم بشه پس باهاش یه گردنبند درست کردم هر جا که اشتباه می‌نوشتم با اون پاک کن که دم دستم بود جوابو پاک می‌کردم.بقیه فکر می‌کردن جادوییه، چون معلم ها کم تر منو صدا می‌زدن درس جواب بدم و فکر می‌کردن برای خوش شانسی آویزون کردم...هر چند من میدونستم بخاطر اون نیست و مدیون نام خانوادگی مم که ته لیستم!ولی گذاشتم اسمش همون پاک کن جادویی بمونه.من اون پاک کن رو لازم دارم تا اشتباهاتی که کردم و پاک کنم اما انگار نمره م از قبل ثبت شده و نمیشه چیزی و عوض کرد.انگار مثل اون روزا معلم برگه رو بهم داده که به اشتباهاتم نگاه کنم و بهم میگه:تلاشتو بیشتر کن... بهای اشتباهات از دست دادن زمانه و آدم‌هایی که دوستشون داری و نتیجه اش تجربه س.چیزی نمی‌گم و به جوهر قرمز روی برگه نگاه میکنم...
