از:خام ذهنی خام دست
به: آنکه دوست دارد بخواند آنکه دوست دارد بداند و می خواهد پاشنه در را آنطور که خودش می خواهد بچرخاند تا در مبارزه با خویشتن؛ خودش برنده باشد
جایی که دیگر منتظر جایزه ای از روزگار نیستی هم جالب است هم ترسناک
در آستانه بی تفاوتی ایستادن یا نتیجه اش اسطوره شدن است یا دچار روزْمرگی شدن و چون اسطوره شدن زحمت بسیار دارد گویا دنیا به سمت سفله پروری گام بر می دارد.
دردآ و حسرتا که در عصر حاضر(بنا بر دلایل مفصل) بزرگی نه زاده می شود و نه ساخته و جهان به سمت پروراندن افراد خاص و متخصص نمی رود.
در دوره ای زندگی می کنیم که هر وقت تصمیم می گیریم کار گنده ای بکنیم تا سر کوچه که می رویم یادمان می رود؛ نحیف و کم اثر شده ایم!
در فضای مجازی مسخ شده ایم؛ به پرستش لایک و لایو و فالوور و... مشغولیم پرستشِ بی پرسش!
یادمان می رود به خودمان یاداوری کنیم “آدمی تنهاست با دردی که دارد”
در سوگ هیچکس در مورد هیچ چیز هیچ نکته ای نداریم مگر چند نقل قول و ادا و اطوار روشنفکرطور
به غایت سطحی و جلدی شده ایم.
خوب است این روزها بیشتر سهراب بخوانیم
“یاد من باشد تنها هستم”
و خودمان را به خودمان یاداوری کنیم
خواننده این متن بخاطر خودت می گویم:
تو را به خدا “خودت“یادت نرود.
