«این متن کاملا علمی تخیلی بوده و تمام موارد ذکر شده حاصل تخیلات نویسنده می باشد»
سلام، من گودرز پوراسیاق نژاد هستم و امروز دوشنبه ۲۵ دی ماه سال ۱۴۹۸ هجری شمسی و ۱۵ ژانویه ۲۱۲۰ میلادی هست. حتما اولین سوالی که از خودتون می پرسید اینه که چرا من این متن رو دارم می نویسم. مخصوصا تو این دوره زمونه ای که نود درصد مردم ایران و نود و هشت درصد مردم شهر پوراسیاق به زبان پارسی نو حرف میزنن و نوشته هاشون رو مینویسن!
خب من دانشجوی رشته زبان شناسی معاصر در دانشگاه پورآسیاق ایران هستم که اگر بخوام دانشگاهم رو با یکی از دانشگاه های دوره شما مقایسه کنم، میشه گفت تقریبا هم تراز دانشگاه تهران در صد سال پیش هست و حتی خیلی خیلی بزرگ تر نسبت به اونجاست، هم از نظر تعداد دانشجو و هم از نظر بزرگ بودن فضا...
پروژه درس تاریخ معاصر ما که استاد پورآسیاق زاده عزیز ارائه میدن برامون، نوشتن یک متن درباره تحولات صد سال اخیر به زبان فارسی قدیم بود که دلیل اصلی نگارش این متن هست و من سعی میکنم خیلی خلاصه براتون و با زبانی عامیانه و به سبک قدیم، از این تحولات بیشتر براتون بگم.
پس با من همراه باشید تا از هولناک ترین و در عین حال شیرین ترین اتفاقات صد سال گذشته ایران بیشتر براتون بگم و براتون از تحولات مهم رخ داده در این دوره براتون بگم.
همه چیز از اون روز شروع شد، یعنی بیست و نه مهر ماه سال۱۴۱۳! اگر به عدد سال هم نگاهی کنید اولین سال با عدد سیزده بود که بعد از قرن جدید در تقویم شمسی اومده بود و عدد سیزده هم از قدیم الایام در نزد ما ایرانیان شوم و بد یمن بوده و به نظرم با این اتفاقی که در اون سال افتاد تا ابد شوم تر از قبل خواهد بود!
ساعت شش و سی و دو دقیقه صبح بود که بعضی از مردم یا داشتند بیرون از منزلشون ورزش می کردند و یا شاید داشتند از اطراف تهران سابق به مرکز شهر میومدن تا به سرکارشون برسن و خیلی از بچه ها هم کم کم داشتن از خواب پا میشدن که به سمت مدرسه هاشون راهی بشن و یه روز خیلی معمولی رو شروع کنن...
از اینجا به بعد رو از روی آرشیو اخبار محلی اون زمان براتون مینویسم که همه اطلاعات دقیق باشن!
«امروز ساعت شش و سی و دو دقیقه و سیزده ثانیه زلزله ای به بزرگی ۸.۲ ریشتر در عمق ده کیلومتری زمین به مرکزیت منطقه لشکرگ تهران به وقوع پیوست. بر اثر این زمین لرزه و با توجه به بزرگی و نزدیک بودن مرکز زمین لرزه به کوه دماوند متاسفانه آتشفشان دماوند در ساعت هفت و دو دقیقه و چهل ثانیه بعد از نزدیک به هفت هزارسال دوباره شروع به فعالیت کرد و دقایقی بعد خاکسترهای حاصل از گدازه های آن از شهر آمل در مازندران تا دریاچه نمک در استان قم پراکنده شده اند...»
و از اینجا به بعدش رو از زبون خودم براتون میگم...
اون روز، روز آخری بود که شهری به اسم تهران بر روی کره خاکی وجود داشت اسم اون روز شوم در تقویم امروز ایران «مرگ تهران» نام گذاری شده... نمیخوام اطلاعاتی راجع به تعداد کشته شده ها بدم، چون خیلی از آدم هایی که این روزا در پورآسیاق زندگی میکنن حداقل یکی از عزیزاشون رو توی اون حادثه عجیب و وحشتناک از دست دادن و یادآوری اون اعداد به نظرم چیزی جز درد و غم برای اهالی این روزهای پورآسیاق نخواهد داشت ...
در عرض چند ساعت تهران به طور کلی محو شد، تهران به اون بزرگی با همه اون ساختمون ها، همه اون امکانات، اون همه پیشرفت و بزرگی به طور کلی خالی از سکنه شد و این روزها فقط ازش یه کوهپایه مونده که به خاطر آلودگی های زیاد ناشی از تخریب ها و خاکسترهای آتشفشانی،حتی قابل کشاورزی هم نیست!
آدم های مختلفی که در شهر تهران زندگی می کردند، بزرگ و کوچیک و جوون و پیر، همه و همه براشون اون روز، روز آخری بود که تو این دنیا زندگی می کنن... چند روز بعد از روز «مرگ تهران» بود که پورآسیاق از بین آتش و غم با امید به آینده ای جدید متولد شد...
مردمی که از روز «مرگ تهران» جون سالم به در بردند، که اغلبشون رو مردم شهرستان های تهران سابق (مثل اسلامشهر، شهریار، پاکدشت، ورامین، رباط کریم و..) تشکیل می دادن، با اندک وسایل و اموالی که براشون باقی مونده بود، دقیقا شبیه اقوام آریاییشون در چند هزارسال پیش، اقدام به مهاجرت از اون شهر نفرین شده و شوم کردند و به سمت شهر قزوین قدیم راه افتادند و در نزدیکی های شهر هشتگرد قدیم که امروزه پایتخت «ایالت پوراسیاق» هست، ساکن شدند.
این مردم کم کم و با کمک مردم بقیه ایالت های ایران مثل اصفهان، آذربایجان و مشهد شروع کردند به ساختن شهری جدید، شهری که هر مشکلی که تهران داشت رو نداشت!
شهری که با یه پارادوکس درست شد، سیاهی و سفیدی! سیاهی باقی مونده از گدازه های دماوند و سفیدی هم دلی و کمک مردمی که از راه های دور و نزدیک ایران برای کمک اومده بودن تا دوباره کار تیمی و خودخواه نبودن رو تمرین کنن...
پوراسیاق نه آلودگی رو تا حالا به خودش دیده و نه خیابونای باریک و ساختمون های غیر مقاوم به زلزله و نه حتی رنگ ترافیک های اون روزای تهران رو!! اگر بخوام در یک جمله بگم، پوراسیاق شبیه هرجایی بود به جز تهران پایتخت قدیم ایران!
کلنگ ساخت پایتخت ایالت پورآسیاق یعنی شهر پوراسیاق، در سال ۱۴۲۵ به طور رسمی توسط وزیر راه و شهرسازی اون زمان زده شد و ده سال بعد تمام قسمت های شهر تقریبا تکمیل شد و نزدیک به ده میلیون نفر از ساکنین سابق تهران قدیم در اونجا ساکن شدند. شهر پوراسیاق در تمام دنیا نماد پیشرفت و امید به آینده هستش که توسط مردمی شکل گرفته و بنا شده که نمی خواستند اشتباهات گذشتگان خودشون رو تکرار کنن!
خب فکر کنم صحبت راجع به تاریخچه پوراسیاق و اتفاقات شصت سال گذشته کافی باشه و کم کم بریم سر اصل موضوع ، من با مطالعاتی که انجام دادم و صحبتی که با دوستم که دکترای تاریخ داره، داشتم، یک لیست از تفاوت های زندگی صد سال قبل مردم ایران و حتی جهان تهیه کردم که فکر میکنم برای همه مردم شهر پوراسیاق و حتی مردمی که در همون زمان زندگی میکردند، جالب باشه...البته به شرطی که تا چندسال دیگه پروژه سفر به گذشته به سرانجام برسه و در دسترس عموم قرار بگیره! این نکته رو هم لازمه بگم که سیستم ایران الان با گذشته یه تفاوت هایی کرده، الان کشور ایران از هفت ایالت تشکیل شده و هر ایالت برای خودش حکومت و قوانین مستقلی داره و هرکدوم برای خودشون قطب یک صنعت خاص هستند (مثلا ایالات خوزستان قطب کشاورزی هست، اصفهان قطب صنعتی هست و ...) اما همه از حکومت مرکزی در تصمیم های کلان پیروی میکنن که مرکزش در همین پوراسیاق خودمون هست!
خب حاضرید تا بریم سر موضوع اصلی؟!
بله درست شنیدید، این موضوع برای من و امثال من اصلا جدید نیست، چون تقریبا سی سال هست که با کمک پیشرفت های علم پزشکی، بیگ دیتا، زیست فناوری و نانو مواد، مردم پوراسیاق فقط و فقط در اثر سانحه طبیعی هست که ممکنه فوت کنند! تاکید میکنم، ممکنه!!!
مرکز مشاوران جهانی حکومت ها که تقریبا سیاست کلی جهان رو تعیین میکنه، بیست سال قبل تصمیم گرفت جمعیت انسان های زمین روی عدد ۹ میلیارد نفر ثابت باقی بمونه و هر کشور با توجه به تعداد مرگ و میر خودش در سال حق آوردن بچه رو به شهروندانش میده، اونم به صورت قرعه کشی و انتظارهای چندساله! البته تقریبا کسی مثل صد سال قبل دنبال بچه دار شدن نیست و این موضوع فقط برای بعضی افراد نخبه جامعه پوراسیاق داره اتفاق میفته... چراشو باید از خودشون پرسید، چون من خودم به شخصه از بچه آوردن و بزرگ کردنش اصلا خوشم نمیاد...
این موضوع بچه دار شدن روی زمین به این صورت هست، بر روی مریخ هنوز که هنوز هست با کاهش رشد جمعیت رو به رو هستیم که با شرایطی جدیدی که حکومت مرکزی مریخ برای تسهیل مهاجرت از زمین فراهم کرده امیدوار هستن که تا چند سال آینده مریخ هم مثل زمین جمعیتش رو ثابت نگه داره...
راستی شاید براتون جالب باشه که ما، یعنی شهر پوراسیاق ، بر روی مریخ هم یه شهر داریم که هم اسم پوراسیاق هست و اسمشم نیو پوراسیاق (new Porasiagh) نام‌گذاری شده!! البته اصلا و ابدا به سرسبزی شهر خودمون نیست و اگر تو عکسا ببینید بیشتر سرقرمزه تا سرسبز!
بله! اسم موبایل و تبلت و یا حتی لپ تاپ رو فقط یک درصد جمعیت کره زمین که رشته تحصیلیشون تاریخ هست، ممکنه شنیده باشن.
سیستم انتقال اطلاعات از طریق کابل و حتی با سرعت نور هفتاد سالی میشه که در کل دنیا از بین رفته و جای خودش رو به اینترنت ماهواره ای داده که توسط شرکت اسپیس ایکس نزدیک به هشتاد سال پیش توسعه داده شد و الان هم استارلینکس ۵ در حال بهره برداری هست...
به کمک این سیصد هزار ماهواره تمام نقاط زمین میتونن به شبکه جهانی وب وصل بشن و مثلا نوروبایل های خودشون رو آپدیت کنن، فیلم و عکس برای هم بفرستن و باهم صحبت کنن و تمام کارهایی که مردم قدیم جهان در صد سال پیش با موبایلاشون میکردن رو با سرعت چند هزار برابری در کسری از ثانیه انجام بدن... البته امکانات و قابلیت های جدیدی که با استارلینکس به وجود اومده انقدر گستردست که نام بردنشون واقعا در این مقاله نمی‌گنجه!
فکر‌کنم کلمه نوروبایل (norobile) شاید براتون ناآشنا باشه، ولی الان از بچه چند ماهه تا پیرمرد پونصد ساله همشون یکی از این دستگاه ها دارن که یه چیپ هست که در عرض چند ثانیه روی مغز کاشته میشه و شما میتونید با فکر کردن هرچیزی رو که میخواید در کسری از ثانیه با کمک لنزوبایل (Lenzobile) شرکت بوستون داینامیکس که بر روی چشم کار گذاشته میشه، روبه روتون ببینید و با فکر کردن و حرف زدن مثلا اقدام به خرید یه محصول کنید و یا با دوستاتون تماس بگیرید... مطمئنم نوروبایل از اینکه یه وسیله مستطیلی دویست گرمی رو هر روز با خودتون اینور اونور ببرید و شارژ کنید و گردن درد و چشم درد بگیرید خیلی بهتر باشه! نه؟!!!
خب جواب این سوال خیلی آسونه، شما یا قصد مسافرت داخل کره زمین رو دارید یا قصد مسافرت به خارج از زمین رو دارید! برای مسافرت در زمین، یا میتونید سوار استاراسپیس (star space) شبکه مبادلات فناوری فن زی بشید و خیلی راحت در نیم ساعت از پوراسیاق تا نیویورک برید، یا هم برای مسافرت های داخل کشور ایران می تونید با سیستم هایپرلوپ از طریق تونل های زیرزمینی مسافت بین پوراسیاق و بندرعباس قدیم رو در یک ساعت طی کنید...
اما برای سفرهای خارجی خودتون مثلا به نیو پوراسیاق (New Porasiagh) در مریخ میتونید بلیط های استاراسپیس پریمیوم رو تهیه کنید و از سفر چندین ماهه خودتون به ارتفاعات برفی نیو پوراسیاق لذت ببرید!
در سال ۱۴۳۲ در همین خاورمیانه جنگ بر سر آب آشامیدنی انقدر بالا گرفته بود که اصلا اجازه نمیدادن حتی ابرها بخوان نزدیک مرزهای ایران بشن! چه برسه بیان و داخل ایران بارور بشن و بعدشم بارشی اتفاق بیفته!! اما پدرای ما هم برای خودشون یه راه حل های دیگه ای پیدا کردند! نمیدونم تا حالا اسم آب های گسلی رو شنیدید یا نه، این آب ها در عمق های خیلی زیاد زمین هستند و برداشت ازونا هیچ مشکلی رو مثل فرونشست برای زمین به وجود نمیاره، ما در پوراسیاق و کل ایران بیست سال هست که به لطف همین چاه های عمیقی که نسل قبلمون حفر کردن، هیچ کمبودی در زمینه آب نداریم و حتی با تولید آب از رطوبت هوا به وسیله یه فناوری کاملا ایرانی در کویر هم داریم آب آشامیدنی تولید می کنیم! البته اینم بگم که تقریبا در کل دنیا مشکل آب حل شده، دقیقا مثل مشکل گرم شدن‌کره زمین که با تشکیل شورای مشاوره مرکزی حکومت ها هفتاد سال قبل حل شد و خرس های قطبی و پنگوئن ها یه نفس راحت از دست انسان ها کشیدن!
اول از همه ازتون تشکر میکنم که تا اینجا با من همراه بودید، و دوم اینکه بنظرم مرور صد سال گذشته پوراسیاق و دنیا میتونه برای هر ایرانی مفید باشه، از این نظر که بعد از ناامیدی و دوره سیاهی که در این کشور به وجود اومد، نشون دادیم که با متحد بودن و کار تیمی میتونیم از نو شروع کنیم و این شهر و این کشور رو دوباره و خیلی خیلی مدرن تر و کامل تر از گذشته بازسازی کنیم!
این موضوع نه تنها در پوراسیاق و ایران بلکه در کل دنیا داره اجرا میشه و مردم دنیا فهمیدن که لازمه اصلی زندگی اجتماعی، نجات محیط زیست زمین و حتی محیط زیست مریخ، باهم بودن و همدل بودن هستش و با فردگرایی هیچ مشکلی حل نخواهد شد!
این روزها در تمام دانشگاه های دنیا یک اصل تدریس میشه و اونم اینه که ما فقط برای خودمون زندگی نمی کنیم، ما برای همه آدماست که زندگی می‌کنیم ، ما برای اجتماعمون زندگی می‌کنیم و مثلا پولدار شدن یک نفر اصلا و ابدا برای رشد جامعه مفید نیست و پولدار بودن کل دنیاست که مهمه! رفاه برای همه آدم هاست و هیچ‌کس حق نداره با خودخواهی خودش رو بالاتر از بقیه بدونه... چه از نظر نژادی، چه از نظر مالی، چه از نظر جنسیت، چه از نظر دینی چه از هر نظر دیگه ای!
امیدوارم این مطلب براتون جالب و جذاب بوده باشه...اگر در مورد این مطلب نظری دارید خوشحال میشم که با گذاشتن کامنت با من در میان بذارید و پیشنهادهای خودتون رو مطرح کنید.
منتظر نامه ها و نوشته های دیگه من از سال ۱۴۹۸ باشید!
ارادتمند شما گودرز پوراسیاق نژاد
«این متن کاملا علمی تخیلی بوده و تمام موارد ذکر شده حاصل تخیلات نویسنده می باشد»
