سلام.
وقتتون بخیر.
امیدوارم روز و هفته رو عالی و باب میل‌مون بسازیم ان‌شاءالله.
* اگر مطلب براتون جالب بود، من رو دنبال کنین که کلی مطلب جالب‌تر هم داریم ?
* راستی اگه مطلب رو دوست داشتید، با کسایی که دوست‌شون دارید هم به اشتراک بگذارین ?✌
مسئله‌ای که الان دارم، درگیر امتحانات پایان ترم دانشگاهم و چندتا پروژه کاری هم قبول کردم و
عملاً زمان کمی برای نوشتن مطلب دارم. این چند روز اخیر، پست‌هام رو حوالی ساعت ۲۰:۰۰
می‌نویسم.
از طرفی من دوست دارم مطلب و محتوایی که به اشتراک می‌گذارم، به دانش خودم و شما، اضافه
کنه و ما رو به جلو حرکت بده. امشب اومدم مطلب بنویسم، از همون ترفند‌های مطلب قبلم برای
ایده‌یابی استفاده کردم؛ سؤالی که خودم درگیرش بودم رو به عنوان موضوع پست امروزم انتخاب
کردم. مطلب قبلی: (دوستان طرفند نیستا ترفندِ ? اون غلط املایی هم عمدیه)
۶ طرفند ایده‌یابی برای نوشتن
۱- موضوع مطلب ما چیه؟
درباره چی داریم می‌نویسم؟ موضوع تخصصی است یا اخباره؟ گزارشی از یک مقاله علمیه یا داریم
از تجربه شخصی خودمون می نویسیم؟
۲- قالب مطلب ما چیه؟
داستانِ؟ خبریِ؟ تحلیلهِ؟ گزارش عملیهِ؟ آماریهِ؟ و ...
۳- مخاطب ما کیه؟
متنی که می‌نویسیم برای یه نفری هست که بخونه دیگه. اگر جوری بنویسیم که اون رو گیج کنه یا
توضیحات کم یا زیادی بدیم، مخاطب مطالب مارو دنبال نمی‌کنه. مثلاً خود من یکی از علت‌های
کتاب‌خوندنم، اینه که خیلی سریع می‌تونم تجربه و دانش زیادی رو دریافت کنم و نیازی نیست
بخوام چند ساعت سر کلاس، برای یادگیری مباحث بگزارم (البته این کاملاً به موضوع وابسته‌س).
سه تا موضوع هست:
۴- برنامه ما برای انتشار محتوا چیه؟
یه سری مطالب هست، در چند بخش ارائه میشه. دلیل‌های مختلفی داره؛ مثلاً میزان تخصصی
بودن یا حجم مطلب یا اینکه پروسه آموزشی هست و افراد باید روی مطالب تأمل کنن.
۵- میزان فهم مخاطب چقدر باشه؟
منی که الان دارم اینجا می‌نویسم، بیشتر هدفم اینکه دانش کلی رو ارائه بدم یا همون دانش عمومی
رو بیام سازماندهی کنم و در قالب راحت‌تری ارائه بدم.
میزان فهمی که برای شما انتظار دارم، دانش کلی هست، ۵۰ درصد. می‌خوام یه تصویر کلی شکل بگیره
برای همینم خودم رو زیاد درگیر نوشتن جزئیات نمی‌کنم.
خب دیگه... کفایت می‌کنه ?✌
راستی:
اون پایین یه چیزی هست برای تعامل من و شما ?
اگر مطلب رو جالب و مفید می‌دونین، به اشتراک بگذارین ?✌
منتظرتون هستم.??
مطلب امروز رو چطور نوشتم؟
ساعت ۸:۳۰ اومدم اتاق، داشتم لیست کارهام رو بررسی می‌کردم که چه کارایی مونده، یادم افتاد
باید یه مطلب تو «ویرگول» بنویسم. سریع لپ‌تاپ رو برداشتم اومدم اینجا. داشتم به ایده برای نوشتن
فکر می‌کردم که یهو این به ذهنم رسید که من گفتم باید یه مطلب حداقل ۳۰۰ کلمه‌ای هر روز
بنویسم.
اصلاً چرا ۳۰۰ کلمه؟ چرا کمتر نه؟ چرا بیشتر نه؟
بعدش این سؤال برام مطرح شد که اصلاً میزان مناسب و کافی برای یه نوشته چیه؟
شروع کردم به نوشتن و خود به خود ایده‌ها و نکاتی رو که باید در نظر می‌گرفتم به ذهنم رسید.
البته قبلاً در مطلب «از خودمون بنویسیم یا کپی کنیم؟!» و «۶ طرفندِ ایده‌یابی برای نوشتن!»،
درباره روش‌های ایده‌یابی گفتم. دوست داشتید بخونید. من خودم در طی مسیر نوشتن، سؤالاتی
رو برای خودم مطرح می‌کنم و به همون سؤالات پاسخ میدم و بلافاصله اینجا ثبت می‌کنم.
به مرور زمان و با تمرین، میشه به جایی رسید که محتوا رو خیلی راحت از جانب خودتون تولید
کنید. مثلاً این مطلب به هیچ وجه از هیچ جا کپی نکردم و هیچ سرچی انجام ندادم. شاید شبیه
بهش باشه که مسلماً هست، بلاخره من تنها آدم روی زمین نیستم و افراد دیگه‌ای هم هستند
که فکرشون شبیه به من هست.
خب بسه دیگه... فعلا تا مطلب بعدی... راستی نظرات و انتقادات فراموش نشه.
