زندگی، زیبایی خیره کننده ی تصور همین رویاهاست.
و من این جا
در کوچه پس کوچه های شهر
بدنبال خودم میگردم
خودم که سایه ای ندارم
و زیر نور ماه
به انتظار روشنایی اندکی از دورم
نوری از دور دست ها
که درونم را روشنتر کند
اما وقتی در تاریک تریک زمان شب
چشمهایم‌را به درون خویشتنم باز کردم
روشنایی نوری دیدم که همه وجودم را روشن میکرد
و رویاهایم را در عمق وجودم یافتم
و در رگ هایم، گرمی جریان رونده ای را حس کردم
که گرمابخش همه وجودم شد
نوری از درونم جوشید
و من، تابنده ترین خورشید شدم
حالا می دانم
که باید از رویاهایم پاسبانی کنم
توهم بیا و کنارم بنشین،
به دور از هرچه در این دنیاست
چشم هایت را به من بده
و این چند دقیقه را از آینده رویایی مان
در عمق حافظه ات به خاطر بسپار
زندگی
زیبایی خیره کننده ی تصور همین رویاهاست:
کار ما شاید این است
که در افسون گل سرخ شناور باشیم
پشت دانایی اردو بزنیم
صبح ها وقتی خورشید در می آید #متولد بشویم
کار ما شاید این است
که میان گل نیلوفر و قرن
پی آواز حقیقت بدویم
همین
حالتون خوب،
رویاهاتون رو جاودانه پاسبانی کنید!
مهدی ارسطو
20 مرداد 1399 - 11 آگوست 2020
