در پست "چطور برای داشتن چیزهایی که می خواهیم، تغییر کنیم؟" در خصوص اینکه چطور می بایست تغییر نمود، توضیح داده شد. نتیجه این بود که می بایست دریافت که "چه کسی هستیم". جهت اینکه متوجه شد "که هستیم" یکی از راه ها تمرکز بر تصمیماتی که گرفته ایم می باشد و می بایست آنها را نوشته و سعی در ریشه یابی این تصمیمات نمود. این تصمیمات می تواند از کوچکترین موارد مانند صبحانه خوردن مثلا با عجله یا نحوه رانندگی مثلا پر سرعت، گرفته تا تصیمات بزرگ مثل انتخاب یک شرکت از میان دو یا چند گزینه برای کار، یا رشته دانشگاهی برای ادامه تحصیل و ... باشد. این تصمیمات بر مبنای حالاتی است که در انسان ها وجود دارد. در هر انسانی هفت حالت میتوان متصور بود. این هفت حالت در بدبینانه ترین و منفی ترین حالت ممکن جهت درک بهتر شکل نگارش شده است و می توان اسامی دیگری نیز برای آنها در نظر گرفت. این هفت حالت عبارتند از یاس - حسد - طمع - بخل - ریا - کفر - کبر که در تمام انسانها مقادیر مختلفی از آنها وجود داشته و مقادیری از چهار مورد اول برای بقا و رشد نیاز می باشند. حال این هفت حالت را بیشتر بررسی نموده و اثر آنها را بر تصمیمات و زندگی بررسی خواهیم نمود. یاس باعث خواهد شد که برای ادامه زندگی فعالیت داشته باشیم. حسد باعث انگیزش خواهد شد. طمع باعث انگیزش خواهد شد. بخل باعث از دست ندادن چیزهایی که داریم خواهد شد و در نتیجه برای بقا نیاز می باشد. تمام این چهار مورد همانطور که ذکر شد به مقادیر کم لازم می باشند. در خصوص سه حالت آخر فقط مقادیر بسیار بسیار کم آنها قابل قبول خواهد بود. تصمیمات اخذ شده که مبنای آن فقط یاس باشد، اغلب محکوم به شکست خواهند بود. تصمیمات اخذ شده بر مبنای حسد فقط به عنوان بخش انگیزشی مورد قبول خواهد بود در غیر این صورت موجب دردسر خواهد شد. چنانچه مبنای تصمیمات، طمع باشد نیاز به در نظر گرفتن جوانب مختلف کار می باشد در غیر اینصورت منجر به شکست خواهد بود. بر خلاف سه مورد اول، مورد چهارم برای محافظت مورد نیاز می باشد. ریا به مفهوم تناقض در رفتار و گفتار، کفر به معنای پوشاندن، کبر به معنای بالاتر دیدن خود، اغلب نتایج مطلوبی در برقراری ارتباط با دیگران نخواهد داشت. در پست بعدی در خصوص مصداق های این هفت حالت که کمک به خودشناسی خواهد داشت صحبت خواهم نمود.
ذهن خود را برنامه ریزی کنیم تا زندگی مورد نظر خود را بسازیم.
