اگر یاد بگیریم که ما برای دانش، تجربه، علم و ارزشهایمان مستحق دریافت هستیم آنگاه ایران به بهشت تبدیل خواهد شد، چرا که دیگر وقت تلف نمیکنیم و صرفا برای حضورمان در محیط کار ، پولی مطالبه نمیکنیم. دیگر بدنبال فریب کارفرما نیستیم که حضورمان را به رخ بکشیم.
یاد میگیریم که استفاده رساندن به دیگران در محیط کار اصل است نه صرفا حضور بی مصرف، چون وقتی بی ارزش میشویم (یعنی خیرمان به کسی نمیرسد) آنگاه صرفا مصرف کننده ی بی مصرف میشویم و بس ، چند متر محیط اداری را اشغال می‌کنیم ، با رفت آمدمان محیط زیست را آلوده می‌کنیم و با روشن کردن کامپیوتر و برق و کولر و بخاری ضمن مصرف بیهوده انرژی که خیانت به همه جهان است، باعث تولید گرما میشویم و در گرم شدن زمین هم مثل گازهای گلخانه ای عمل می‌کنیم و مضر خواهیم شد. به اعتماد کارآفرینان و سرمایه گذاران و صاحبان کسب و کار احترام بگذاریم.
