خیلی هامون جاری شدن اشک رو نشونه ی ضعف می دونیم و باورمون اینه که یه آدم قوی هیچ وقت گریه نمی کنه! ولی واقعا این باور درسته؟
مسلما این حرف درست نیست و بر عکس اون، یک آدم باید اونقدر قوی باشه که بتونه گریه کنه و خودشو خالی کنه
نه به این شکل که از فردا شروع کنیم روزی دو سه مرتبه گریه کنیم ولی گه گاهی لازمه حجم زیادی از غم و غصه رو به یکی از روش های موجود که همون گریه کردن هست از بین ببریم و نزاریم این همه بغض و ناراحتی طی سالیان سال در انباری به اسم دل انباشته بشه
نظر تو چیه؟
